மாமாயை

மாமாயை அசைந்திடச்சிற் றம்பலத்தே நடித்தும்

வருந்தாத மலரடிகள் வருந்தநடந் தருளி
ஆமாறன் றிரவினிடை அணிக்கதவந் திறப்பித்

தங்கையில்ஒன் றளித்தினிநீ அஞ்சேல்என் றுவந்து
தேமாவின் பழம்பிழிந்து வடித்துநறு நெய்யுந்

தேனும்ஒக்கக் கலந்ததெனத் திருவார்த்தை அளித்தாய்
கோமான்நின் அருட்பெருமை என்உரைப்பேன் பொதுவில்

கூத்தாடி எங்களைஆட் கொண்டபரம் பொருளே

மாமாயை எனும்பெரிய வஞ்சகநீ இதுகேள் 

வரைந்தஉன்தன் பரிசனப்பெண் வகைதொகைகள் உடனே 
போமாறுன் செயல்அனைத்தும் பூரணமாக் கொண்டு 

போனவழி தெரியாதே போய்பிழைநீ இலையேல் 
சாமாறுன் தனைஇன்றே சாய்த்திடுவேன் இதுதான் 

சத்தியம்என் றெண்ணுதிஎன் தன்னைஅறி யாயோ 
ஆமாறு சிற்சபையில் அருள்நடனம் புரிவார் 

அருள்அமுதுண் டருள்நிலைமேல் அமர்ந்தபிள்ளை காணே