Vallalar-geskiedenis: Die geskiedenis van 'n man wat die dood oorwin het.
Waarom moet ons Vallalar se geskiedenis lees? Die ware geskiedenis van 'n man wat die dood oorwin het. Die ware wetenskaplike wat die manier ontdek het vir die mens om te lewe sonder om te sterf. Die een wat die wetenskap ontdek het wat die menslike liggaam in 'n onsterflike liggaam verander. Die een wat die menslike liggaam in 'n liggaam van kennis verander het. Die een wat vir ons gesê het hoe ons kan lewe sonder om te sterf. Die een wat die natuurlike waarheid van God ervaar het en ons vertel het wat die onsterflike vorm van God is en waar is Hy. Die een wat alle bygelowe verwyder het en alles met ons kennis bevraagteken het en ware kennis verkry het.
Ware wetenskaplike naam: Ramalingam Die naam waarmee geliefdes hom noem: Vallalar. Geboortejaar: 1823 Jaar van transformasie van die liggaam in 'n liggaam van lig: 1874 Geboorteplek: Indië, Chidambaram, Marudur. Prestasie: Die een wat ontdek het dat die mens ook die toestand van God kan bereik en nie sterf nie, en daardie toestand bereik het. In Indië, in Tamil Nadu, in 'n dorp genaamd Marudhur, wat twintig kilometer noord van die stad Chidambaram geleë is, is Ramalingam alias Vallalar op Sondag, 5 Oktober 1823, om 17:54 gebore.
Vallalar se pa se naam was Ramaja, en sy ma se naam was Chinnammai. Vader Ramaiah was die rekenmeester van Marudhur en 'n onderwyser wat kinders onderrig het. Moeder Chinnammai het die huis versorg en haar kinders grootgemaak. Vallalar se pa Ramaiah is in die sesde maand ná sy geboorte oorlede. Moeder Chinnammai, met inagneming van die opvoeding en toekoms van haar kinders, is na Chennai, Indië. Vallalar se ouer broer Sabapathy het onder professor Sabapathy van Kanchipuram gestudeer. Hy het 'n meester in epiese diskoers geword. Hy het die geld wat hy verdien het om na diskoerse te gaan, gebruik om sy gesin te onderhou. Sabapathi het self sy jonger broer Ramalingam opgevoed. Later het hy hom gestuur om te studeer onder die onderwyser met wie hy studeer het, Kanchipuram Professor Sabapathi.
Ramalingam, wat na Chennai teruggekeer het, het dikwels die Kandasamy-tempel besoek. Hy was bly om Lord Murugan by Kandakottam te aanbid. Hy het op 'n jong ouderdom liedjies oor die Here gekomponeer en gesing. Ramalingam, wat nie skool toe gegaan of by die huis gebly het nie, is deur sy ouer broer Sabapathi berispe. Maar Ramalingam het nie na sy ouer broer geluister nie. Daarom het Sabapathi sy vrou Papathi Ammal streng beveel om op te hou om kos aan Ramalingam te bedien. Ramalingam, wat ingestem het tot sy dierbare ouer broer se versoek, het belowe om by die huis te bly en te studeer. Ramalingam het in die bovertrek van die huis gebly. Behalwe vir etenstye, het hy op ander tye in die kamer gebly en was aktief betrokke by die aanbidding van God. Op 'n dag, in die spieël teen die muur, was hy in ekstase en het liedjies gesing en geglo dat God aan hom verskyn het.
Sy ouer broer, Sabapathi, wat vroeër lesings oor mitologie gegee het, kon weens swak gesondheid nie die lesing bywoon waartoe hy ingestem het nie. Daarom het hy sy jonger broer Ramalingam gevra om na die plek te gaan waar die lesing gehou sou word en 'n paar liedjies te sing om op te maak vir sy onvermoë om te kom. Gevolglik het Ramalingam soontoe gegaan. Daardie dag het 'n groot aantal mense saamgedrom om na Sabapathi se lesing te luister. Ramalingam het 'n paar liedjies gesing soos sy ouer broer vir hom gesê het. Hierna het die mense wat daar vergader het lank aangedring dat hy 'n geestelike lesing moes lewer. So het Ramalingam ook ingestem. Die lesing het laataand plaasgevind. Almal was verstom en bewonderend. Dit was sy eerste lesing. Hy was op daardie stadium nege jaar oud.
Ramalingam het op die ouderdom van twaalf in Thiruvottriyur begin aanbid. Hy het elke dag na Thiruvottriyur gestap vanaf die seweput-area waar hy gewoon het. Na die aandrang van baie, het Ramalingam ingestem tot die huwelik op die ouderdom van sewe-en-twintig. Hy het met sy suster Unnamulai se dogter, Thanakodi, getrou. Beide man en vrou was nie betrokke by die gesinslewe nie en was verdiep in die gedagte van God. Met die toestemming van sy vrou Thanakodi word die getroude lewe in 'n enkele dag voltooi. Met die toestemming van sy vrou gaan Vallalar voort met sy pogings om onsterflikheid te bereik. Ramalingam wou die ware God deur kennis leer ken. Daarom, in 1858, het hy Chennai verlaat en baie tempels besoek en 'n stad genaamd Chidambaram bereik. Toe hy Vallalar in Chidambaram sien, het die administrateur van 'n dorp genaamd Karunguzhi, genaamd Thiruvengadam, hom versoek om in sy dorp en sy huis te kom bly. Gebind deur haar liefde, het Vallalar nege jaar by die Thiruvengadam-koshuis gebly.
Die ware God is geleë in die brein in ons kop, as 'n klein atoom. Die lig van daardie God is gelyk aan die helderheid van 'n biljoen sonne. Daarom, sodat die gewone mense die God wat die lig in ons is, kan verstaan, het Vallalar 'n lamp buite geplaas en dit in die vorm van lig geprys. Hy het in die jaar 1871 'n tempel van lig naby Sathya Dharmachalai begin bou. Hy het die tempel, wat in ongeveer ses maande voltooi is, 'Raad van Wysheid' genoem. Hy het 'n tempel gebou in 'n dorp genaamd Vadalur vir die God wat in die vorm van lig woon as die groot kennis in ons brein. Die ware God is kennis in ons koppe, en vir diegene wat dit nie kan verstaan nie, het hy 'n tempel op aarde gebou, 'n lamp in daardie tempel aangesteek en vir hulle gesê om aan daardie lamp as God te dink en dit te aanbid. Wanneer ons ons gedagtes so konsentreer, ervaar ons die God wat die kennis in ons koppe is.
Op die 20ste van die 10de maand van die jaar 1873, Dinsdagoggend om agtuur, het hy 'n vlag voor die gebou genaamd Siddhi Valakam in die dorp Mettukuppam gehys en 'n lang preek gelewer aan die vergaderde mense. Daardie preek word 'enorme lering' genoem. Hierdie preek lei die mens om altyd gelukkig te wees. Dit beantwoord baie vrae wat by die mens opduik. Die preek gaan oor die verbreking van ons bygelowe. Hy sê dat die ware manier is om die waarheid van die natuur te ken en te ervaar soos dit is. Nie net dit nie. Vallalar self het baie vrae gevra waaraan ons nie gedink het nie en dit beantwoord. Daardie vrae is soos volg:.
Wat is God? Waar is God? Is God een of baie? Waarom moet ons God aanbid? Wat sal gebeur as ons God nie aanbid nie? Is daar iets soos die hemel? Hoe moet ons God aanbid? Is God een of baie? Het God hande en voete? Kan ons enigiets vir God doen? Wat is die maklikste manier om God te vind? Waar is God in die natuur? Watter vorm is die onsterflike vorm? Hoe verander ons ons kennis in ware kennis? Hoe vra ons vrae en kry ons antwoorde daarop? Wat verberg die waarheid vir ons? Kan ons enigiets van God kry sonder om te werk? Is godsdiens nuttig om die ware God te ken?
Die volgende gebeurtenis nadat hy die vlag gehys het, was, in die Tamil-maand Karthigai, op die dag van die fees wat lig gevier het, het hy die deepa-lamp wat altyd in sy kamer gebrand het, geneem en dit voor die herehuis. Op die 19de dag van die maand Thai in die jaar 1874, dit wil sê in Januarie, op die dag van die Poosam-ster wat in Indiese sterrekunde genoem word, het Vallalar almal geseën. Vallalar het om middernag die herehuiskamer binnegegaan. Volgens sy wens het sy belangrike dissipels, Kalpattu Aiya en Thozhuvur Velayudham, die deur van die geslote kamer van buite af gesluit.
Sedert daardie dag het Vallalar nie as 'n vorm vir ons fisiese oë verskyn nie, maar was dit 'n goddelike lig vir die vorming van kennis. Aangesien ons fisiese oë nie die krag het om die liggaam van kennis te sien nie, kan hulle nie ons Here, wat altyd en oral is, sien nie. Aangesien die liggaam van kennis verby die golflengte van die spektrum is wat vir menslike oë sigbaar is, kan ons oë dit nie sien nie. Vallalar, soos hy geweet het, het eers sy menslike liggaam in 'n suiwer liggaam omskep, toe in die liggaam van klank genaamd Om, en toe in die liggaam van ewige kennis, en hy is altyd by ons en skenk sy genade.