Në këtë trup fizik, vetëm dy gjëra mund të përjetojnë pikëllimin dhe lumturinë. Ky është shpirti dhe Zoti. Mendja, syri, gjuha, veshi, hunda, lëkura, etj., janë mjete për njerëzit. Nuk përjeton mirë apo keq. Ato gjymtyrë janë mjete të shpirtit për të përjetuar të mirën dhe të keqen. Mjetet si syri, hunda, veshi, mendja etj nuk kane njohuri. Është si gjëra jo të gjalla. Gjërat jo të gjalla nuk mund të ndihen mirë dhe keq. Nuk duhet të themi se rëra bëhet e lumtur, sepse rëra është një gjë jo e gjallë; nuk ka njohuri për të përjetuar të mirën dhe të keqen. Pra, nuk duhet të themi se mendja ime është e lumtur. Sepse mendja është një mjet për ne. Mjeti nuk përjeton asgjë.
Shtëpi e ndërtuar nga njeriu, e cila është prej rëre, çimento etj. Shtëpia nuk përjeton asgjë sepse është një gjë e pajetë. Personi që banon në shtëpi përjeton të mira dhe të këqija. Pra, Zoti na ka bërë një shtëpi të vogël ku të jetojmë, e cila quhet trupi i njeriut. Trupi i njeriut nuk mund të përjetojë asgjë. Shpirti, i cili është brenda trupit, mund të përjetojë kënaqësinë dhe pikëllimin. Pra, ne duhet të dimë se vetëm shpirti ka njohuri që mund të përjetohet. Mjetet janë të disponueshme në trupin e njeriut, si gjymtyrët, për të ndihmuar njerëzit. Pra, mjetet nuk mund të përjetojnë asgjë. Kur qajmë na lotojnë sytë, jo gota.