Հոգեգիտությունը կարող է վշտացողին եղբայր ճանաչել։ Երբ հոգեճանաչությունը դառնում է շատ ձանձրալի, տգիտության մոլորության պատճառով, այն չի կարողանում տարբերել: Միտքը հոգու հայելին է։ Միտքն ու մյուս վերջույթները բթացել են և չեն արտացոլում իրականությունը։ Ուստի պետք է հասկանալ, որ թեև եղբայրություն կար, բայց կարեկցանք չկար։ Այսպիսով, հայտնի է, որ կարեկից մարդն այն է, ով ունի հստակ գիտելիքներ և հոգեվիճակ: