والالار ءِ راجدپتر: یک مردے ءِ راجدپتر کہ آئی ءَ مرگ ءِ سرا فتح کتگ۔
ما پرچا والالار ءِ راجدپتر ءَ بہ وانیں؟ یک مردے ءِ راستیں راجدپتر کہ آئی ءَ موت ءِ سرا فتح کتگ۔ ھما راستیں زانتکار کہ آئی ءَ پہ انسان ءَ بے مرگ ءَ زندگ بوھگ ءِ راہ ءُ درے درگیتکگ۔ ھما کہ ھما سائنس ءِ درگیجگ ءَ اِنت کہ انسان ءِ بدن ءَ بے مَرگیں بدنے ءَ بدل کنت۔ ھما کہ انسان ءِ جند ءَ زانت ءِ جند ءَ بدل کُت۔ ھما کہ مارا راہ داتگ کہ ما بے مرگ ءَ زندگ بہ بئیں۔ ھما کہ خدا ءِ طبیعی راستی ءِ تجربہ کتگ ءُ مارا گشتگ کہ خدا ءِ بے مَرگیں دروشم چی اِنت ءُ آ کجا اِنت۔ ھما کہ ھرچ خرافات ءَ دور دات ءُ مئے زانت ءَ گوں ھر چیز ءَ جُست ءُ پُرس کُت ءُ راستیں زانت ءَ سر بوت۔
راستیں زانتکار ءِ نام: رامالنگم ھما نام کہ دوستیں مردم آئی ءَ گوں توار کن اَنت: والالار۔ پیدائش ءِ سال: 1823 جسم ءِ رژن ءِ بدن ءَ بدل بوھگ ءِ سال: 1874 پیدائش ءِ جاہ: ہندوستان، چدمبرم، مارودور۔ کامیابی: ھما کہ آئی ءَ اے گپ پدر کت کہ انسان ھم ھُدا ءِ جاور ءَ سر بیت کنت ءُ نہ مریت ءُ ھمے جاور ءَ سر بوت۔ ہندوستان ءِ تہا تامل ناڈو ءِ شہر مارودھور نامیں شہرے ءَ کہ چدمبرم ءِ شہر ءِ بیست کلومیٹر ءِ شمال ءَ اِنت، راملینگم عرف والالار یک شمبے ءِ روچ ءَ 5 اکتوبر 1823 ءَ شپ ءِ 5:54 ءَ ودی بوتگ۔
والالار ءِ پت ءِ نام رامیا ات ءُ مات ءِ نام چنامائی ات۔ پدر رامیہ مرودھور ءِ اکاؤنٹنٹ ءُ استاد ات کہ آئی ءَ زھگاں وانینگ ءَ ات۔ مات چنامائی ءَ لوگ ءِ چار ءُ گزار کت ءُ وتی چُکّانی رھشونی کت۔ والالار ءِ پت رامیہ آئی ءِ پیدائش ءَ پد ششمی ماہ ءَ بیران بوت۔ مات چنامائی وتی چکانی وانگ ءُ زانگ ءُ آیوکیں باندات ءِ سرا ھیال کنان ءَ ھندوستان ءِ شھر چنائی ءَ شُت۔ والالار ءِ مستریں برات سباپتی ءَ کانچی پورم ءِ پروفیسر سباپتی ءِ گور ءَ وانگ ءُ زانگ کتگ۔ مہاکاوی گپ ءُ تران ءِ تہا استاد بوت۔ آئی ءَ چہ ڈسکورساں روگ ءَ چہ زرتگیں زر وتی ھاندان ءِ زند ءِ گوازینگ ءِ ھاترا کارمرز کتگ اَنت۔ سباپتی ءَ وت وتی کسانیں برات راملینگم ءَ وانگ ءُ زانگ داتگ۔ پدا آئی ءَ آئی ءَ را ہما استاد ءِ گور ءَ وانگ ءَ دیم دات کہ آئی ءَ گوں آئی ءَ وانگ بوتگ ات، کانچی پورم پروفیسر سباپتی۔
رامالنگم کہ چنئی ءَ واتر بوتگ ات آئی ءَ باز براں کنداسامی مندر ءِ تر ءُ تاب کتگ ات۔ آئی ءَ کنڈکوٹم ءَ مروگن ءِ عبادت کنگ ءَ وش ات۔ آئی ءَ کسانیں اُمر ءَ چہ رب ءِ بابت ءَ گانا جوڑ کتگ ءُ گُشتگ اَنت۔ رامالنگم کہ نہ اسکول ءَ شتگ ات ءُ نہ لوگ ءَ نشتگ ات آئی ءِ مستریں برات سباپتی ءَ آئی ءَ را ڈانٹ اتگ ات۔ بلے راملینگم ءَ وتی مستریں برات ءِ گپ گوش نہ داشت انت۔ پمیشکا سباپتی ءَ وتی جن پاپتی امال ءَ را سک باز پرمان دات کہ راملینگم ءَ ورگ ءِ دیم دیگ ءَ بند بہ کنت۔ رامالنگم ءَ وتی گرانقدریں مستریں برات ءِ لوٹ من اِت ءُ وعدہ کت کہ آ لوگ ءَ نند اِیت ءُ وانگ ءَ اِنت۔ رامالنگم لوگ ءِ بُرزیں کوٹی ءَ نشتگ ات۔ سوائے ورگ ءِ وھداں آ دگہ وھداں کوٹی ءَ نشتگ ات ءُُ خدا ءِ عبادت ءَ گوں دلگوش بوتگ ات۔ یک روچے دیوال ءِ سرا آئینہ ءِ تہا آ وجد ءِ تہا ات ءُُ گانا گشگ ءَ ات ءُُ اے گپ ءِ سر ءَ باور کنگ ءَ ات کہ خدا آئی ءِ دیم ءَ ظہور کتگ۔
آئی ءِ مستریں برات سباپتی کہ آ اساطیر ءِ سرا لیکچر دیگ ءَ ات، نادراہی ءِ سوب ءَ آئی ءَ رازیگ بوتگیں لیکچر ءَ ھوار بوھگ ءَ بے سوب بوت۔ پمیشکا آئی ءَ وتی کسانیں برات راملینگم ءَ را گشت کہ آ ہما جاہ ءَ بہ روت کہ لیکچر بوتگ ات ءُُ لہتیں گانا بہ گشیت کہ آئی ءِ آیگ ءِ ناتوانائی ءِ پورا کنگ بہ بیت۔ اے رد ءَ رامالنگم اودا شت۔ آ روچ ءَ مزنیں کساسے ءَ مردم سباپتی ءِ لیکچر ءِ گوشدارگ ءَ جم بوتگ اتنت۔ راملینگم ءَ لھتیں گانا ھما وڑا گُشت کہ آئی ءِ مستریں برات ءَ آئی ءَ را گْوشتگ اَت۔ اے گپ ءَ پد اودا جم بوتگیں مردماں بازیں وھدے ءَ زور دات کہ آ روحانی لیکچرے بہ دنت۔ پمیشکا راملینگم ءَ ھم منّ اِت۔ لیکچر دیر شپ ءَ بوتگ۔ ہر کس حیران ءُ ستا کنگ ءَ ات۔ اے آئی ءِ اولی لیکچر ات۔ آ وھد ءَ آئی ءِ اُمر 9 سال اَت۔
رامالنگم ءَ دوازدھیں سال ءِ عمر ءَ تھرووتریور ءَ عبادت بندات کتگ۔ آ چہ ھما ھپتیں کھڈ ءِ دمگ ءَ کہ آ اودا نشتگ ات، ھر روچ تھرووتریور ءَ روگ ءَ ات۔ بازیں مردمانی زور ءِ پد ءَ راملینگم ءَ بیست ءُ ھپت سال ءِ عمر ءَ آروس ءِ سرا تپاک کت۔ آئی ءَ وتی ناکو انامولائی ءِ جنک تھاناکوڈی ءَ گوں آروس کت۔ مرد ءُ جن ھر دوئیں ھاندان ءِ زند ءَ ھوار نہ بوتگ اَنت ءُ ھُدا ءِ ھیال ءَ ھوار بوتگ اَنت۔ آئی ءِ جن تھاناکوڈی ءِ رضامندی ءَ یک روچے ءَ آروس ءِ زند سرجم بیت۔ والالار وتی جن ءِ رضامندی ءَ گوں وتی جہد ءَ برجاہ دار ایت کہ آ بے مَرگ ءِ رسگ ءَ بہ بیت۔ راملینگم علم ءِ وسیلہ ءَ راستیں خدا ءَ زانگ لوٹگ ءَ ات۔ پمیشکا 1858 ءَ چہ چنئی ءَ درکپت ءُ بازیں مندراں شُت ءُ چدمبرم نامیں شھر ءَ سر بوت۔ چدمبرم ءَ والالار ءَ گندگ ءَ پد کارنگوژی نامیں شھر ءِ منتظم ءَ کہ آئی ءِ نام تھروونگادم ات آئی ءَ را دزبندی کت کہ بیا ءُ وتی شھر ءُ وتی لوگ ءَ بہ نند۔ وتی مھر ءِ پابندیں والالار ءَ 9 سال ءَ تھروونگادم ءِ جاہ ءَ نشت۔
اصل خدا مئے سر ءِ تہا دماغ ءِ تہا، یک کسانیں ایٹمے ءِ وڑا جاہ منند اِنت۔ آ خدا ءِ رُژنائی یک ارب شمس ءِ رُژنائی ءِ برابر اِنت۔ پمیشکا پہ عام مردماں ھما ھُدا ءِ سرپد بوھگ ءِ ھاترا کہ مئے اندر ءِ رُژن اِنت، والالار ءَ در ءَ چراگے ایر کُت ءُ رُژن ءِ دروشم ءَ آئی ءِ ستا کت۔ آئی ءَ 1871 ءِ سال ءَ ستھیا دھرمچلائی ءِ نزیک ءَ رژن ءِ مندر ءِ جوڑ کنگ بندات کتگ ات۔آئی ءَ اے مندر ءِ نام ’’حکمت ءِ کونسل‘‘ ایر کتگ ات کہ آ نزیک ءَ شش ماہ ءَ سرجم بوتگ ات۔ آئی ءَ ودالور نامیں شہرے ءَ پہ ھما ھُدا ءَ مندر جوڑ کُت کہ مئے دماغ ءِ تہ ءَ مزنیں زانت ءِ بستار ءَ رُژن ءِ دروشم ءَ نندوک اِنت۔ اصل خدا مئے سر ءِ تہا علم اِنت ءُُ ہما مردمانی واستہ کہ آ زانت ءَ سرپد نہ بنت، آئی ءَ زمین ءِ سرا مندر جوڑ کت، ہمے مندر ءِ تہا چراگے رُژنائینت ءُُ آہاں گشت کہ آ چراگ ءَ خدا لیک اِت ءُُ آئی ءِ عبادت ءَ بکن اِت۔ وھدے کہ ما وتی ھیالاں ھمے رنگ ءَ جم کنیں گڑا ما ھما ھُدا ءِ تجربہ ءَ کنیں کہ مئے سر ءِ تہ ءَ زانت اِنت۔
سال 1873 ءِ دہمی ماہ ءِ بیست ءِ روچ ءَ سئے شمبے ءِ روچ ءَ ھشت بج ءَ آئی ءَ میٹٹوپم ءِ شھر ءِ سدھی ولاکم نامیں ماڑی ءِ دیم ءَ پرچم چست کت ءُ دراجیں وعظے کت . چہ جم بوتگیں مردماں دیم دات۔ کہ وعظ ءِ نام 'بزرگیں وانینگ' اِنت۔ اے وعظ انسان ءَ مدام وش ءُ وشحال بوھگ ءِ رہشونی کنت۔ انسان ءِ تہا چست بوؤکیں بازیں جستانی جواب ءَ دنت۔ وعظ مئے خرافات ءِ ٹُکّگ ءِ بابت ءَ اِنت۔ آ گشیت کہ راستیں راہ ایش انت کہ ما فطرت ءِ راستی ءَ انچوش کہ است انت زانگ ءُ تجربہ کنگ بہ بیت۔ ایوک ءَ ھمے نہ اِنت۔ والالار ءَ وت بازیں جستے کتگ کہ ما ایشانی بابت ءَ جیڑ اِت نہ کتگ ءُ آیانی پسہ نہ داتگ اَنت۔ آ جُست چوش اَنت:۔
خدا چے اِنت؟ خدا کجا ایں؟ خدا یکے یا باز؟ ما پرچا خدا ءِ عبادت ءَ بہ کنیں؟ اگاں ما خدا ءِ عبادت ءَ مہ کنیں گڑا چے بیت؟ آیا جنت ءِ نام ءَ چیزے است؟ ما خدا ءِ عبادت ءَ چون بہ کنیں؟ خدا یکے یا باز؟ خدا ءِ دست ءُ پاد اَنت؟ آیا ما پہ خدا ءَ ھچ کُت کنیں؟ خدا ءِ شوھازگ ءِ آسان تریں راہ چے اِنت؟ فطرت ءِ تہا خدا کجا اِنت؟ امریں دروشم کجام دروشم اِنت؟ ما وتی زانت ءَ راستیں زانت ءَ چوں بدل کنیں؟ ما چوں جُست ءُ پُرس کنیں ءُ آیانی پسو ءَ گِریں؟ راستی ءَ مارا چے چیز پُشدر کنت؟ آیا ما کار کنگ ءَ ابید چہ ھُدا ءَ ھچ رس اِت کنیں؟ آیا دین پہ راستیں ھُدا ءِ زانگ ءَ کارآمد اِنت؟
پرچم ءِ چست کنگ ءَ پد دیمتر ءِ مراگش ایش ات کہ تامل ماہ کارتھیگائی ءَ ، رژنائی ءِ جشن ءِ میلہ ءِ روچ ءَ ، آئی ءَ دیپا چراگ زرت کہ مدام وتی کوٹی ءَ شُتگ ات ءُ دیم ءَ ایر کت . حویلی ءِ سرا۔ سال 1874 ءِ تھائی ماہ ءِ نوزدھمی روچ ءَ بزاں جنوری ءَ پوسم ءِ استار ءِ روچ ءَ کہ ہندوستان ءِ فلکیات ءِ تہا آئی ءِ ذکر اِنت، والالار ءَ ہرکس ءَ را برکت دات۔ والالار نیم شپ ءَ حویلی ءِ کوٹی ءَ داخل بوت۔ آئی ءِ واھگ ءِ رد ءَ آئی ءِ ھاسیں شاگرد کلپٹو آئیا ءُ تھوژوور ویلیودھم ءَ بندیں کوٹی ءِ دروازگ چہ در ءَ بند کت۔
چہ ہمے روچ ءَ والالار مئے مادی چماں یک دروشمے ءِ دروشم ءَ پیش نہ بوتگ بلکیں پہ زانت ءِ جوڑ بوہگ ءَ یک الہی رژنائی یے بوتگ۔ چوناھا مئے زاتی چماں زانت ءِ بدن ءِ گندگ ءِ توان نیست، پمیشکا آ مئے رب ءَ گندگ ءَ نہ اَنت کہ آ مدام ءُ ھر جاگہ اِنت۔ چوناھا زانت ءِ بدن انسانی چماں گندگ بوؤکیں طیف ءِ موج ءِ دراجی ءَ چہ در اِنت پمیشکا مئے چم آئی ءَ گندگ ءَ نہ اَنت۔ والالار ءَ چو کہ آ زانتگ ات، اولی رند ءَ وتی انسانی بدن ءَ یک پاکیں بدنے ءَ بدل کتگ ات، پدا اوم نامیں توار ءِ بدن ءَ بدل کتگ ات ءُ پدا ابدی زانت ءِ بدن ءَ بدل کتگ ات ءُ آ مدام مئے ہمراہ انت ءُ وتی فضل ءَ نعمت کنت۔