Gorputz fisiko honetan, bi gauza bakarrik bizi daitezke tristura eta zoriona. Hori da arima eta Jainkoa. Gure burua, begia, mihia, belarria, sudurra, azala, etab., gizakientzako tresnak dira. Ez da ona edo txarra bizi. Gorputz horiek arimaren tresnak dira ona eta txarra bizitzeko. Begia, sudurra, belarria, gogoa, etab. bezalako tresnek ez dute ezagutzarik. Izaki bizigabeak bezalakoa da. Bizirik gabeko gauzak ezin dira ondo eta gaizki sentitu. Ez genuke esan behar hondarra zoriontsu bihurtzen denik, harea bizigabea delako; ez du ezagutza ona eta txarra bizitzeko. Beraz, ez genuke esan behar nire gogoa pozik dagoenik. Gogoa tresna bat delako guretzat. Tresnak ez du ezer esperimentatzen.
Gizakiak eraikitako etxea, hondarrez, zementuz eta abarrez egina. Etxeak ez du ezer bizitzen bizirik gabeko izakia delako. Etxean bizi denak onak eta txarrak izaten ditu. Beraz, Jainkoak etxetxo bat egin digu bizitzeko, giza gorputza deitzen dena. Giza gorputzak ezin du ezer bizi. Arimak, gorputzaren barruan dagoena, plazera eta tristura bizi ditzake. Beraz, jakin behar dugu arimak bakarrik duela esperimentatu daitekeen ezagutza. Giza gorputzean tresnak eskuragarri daude, gorputz-adarrak bezala, gizakiei laguntzeko. Beraz, tresnek ezin dute ezer bizi. Negar egiten dugunean, begiak ureztatzen dira, ez edalontzia.