Гісторыя Валлалара: гісторыя чалавека, які перамог смерць.
Чаму мы павінны чытаць гісторыю Валлалара? Сапраўдная гісторыя чалавека, які перамог смерць. Сапраўдны вучоны, які адкрыў для чалавека спосаб жыць, не паміраючы. Той, хто адкрыў навуку, якая ператварае чалавечае цела ў несмяротнае цела. Той, хто ператварыў чалавечае цела ў сукупнасць ведаў. Той, хто падказаў нам шлях жыць без смерці. Той, хто адчуў натуральную праўду Бога і сказаў нам, што такое несмяротная форма Бога і дзе Ён. Той, хто пазбавіўся ад усіх забабонаў і паставіў пад сумнеў усё з нашымі ведамі і дасягнуў праўдзівага веды.
Сапраўднае імя вучонага: Рамалінгам Імя, якім яго называюць блізкія: Валлалар. Год нараджэння: 1823 Год ператварэння цела ў цела святла: 1874 Месца нараджэння: Індыя, Чыдамбарам, Марудур. Дасягненне: той, хто выявіў, што чалавек таксама можа дасягнуць стану Бога і не памерці, і дасягнуў гэтага стану. У Індыі, у Таміл Наду, у мястэчку пад назвай Марудхур, размешчаным у дваццаці кіламетрах на поўнач ад горада Чыдамбарам, Рамалінгам, псеўданім Валлалар, нарадзіўся ў нядзелю, 5 кастрычніка 1823 года, у 17:54.
Бацьку Валлалара звалі Рамая, а маці - Чынамаі. Бацька Рамая быў бухгалтарам у Марудхуры і настаўнікам, які вучыў дзяцей. Маці Чыннамаі клапацілася пра дом і выхоўвала дзяцей. Бацька Валлалара Рамая памёр на шостым месяцы пасля яго нараджэння. Маці Чыннамаі, думаючы пра адукацыю і будучыню сваіх дзяцей, адправілася ў Чэнаі, Індыя. Старэйшы брат Валалара Сабапаці вучыўся ў прафесара Сабапаці з Канчыпурама. Ён стаў майстрам эпічнага дыскурсу. Грошы, заробленыя на выступленнях, ён выкарыстоўваў для ўтрымання сям'і. Сам Сабапаці даў адукацыю малодшаму брату Рамалінгаму. Пазней ён адправіў яго вучыцца ў настаўніка, у якога ён вучыўся, прафесара Канчыпурама Сабапаці.
Рамалінгам, які вярнуўся ў Чэнай, часта наведваў храм Кандасамі. Ён быў шчаслівы пакланіцца Госпаду Муругану ў Кандакотаме. У юнацтве складаў і спяваў песні пра Госпада. Рамалінгам, які не хадзіў у школу і не сядзеў дома, атрымаў вымову ад свайго старэйшага брата Сабапаці. Але Рамалінгам не паслухаўся старэйшага брата. Таму Сабапаці строга загадаў сваёй жонцы Папаці Амал спыніць падаваць ежу Рамалінгаму. Рамалінгам, пагадзіўшыся з просьбай свайго дарагога старэйшага брата, паабяцаў застацца дома і вучыцца. Рамалінгам застаўся ў верхнім пакоі дома. За выключэннем часу прыёму ежы, ён заставаўся ў пакоі ў іншы час і актыўна займаўся пакланеннем Богу. Аднойчы ў люстэрку на сцяне ён быў у захапленні і спяваў песні, мяркуючы, што Бог з'явіўся яму.
Яго старэйшы брат Сабапаці, які раней чытаў лекцыі па міфалогіі, не змог прысутнічаць на лекцыі, на якую ён пагадзіўся, па стане здароўя. Таму ён папрасіў свайго малодшага брата Рамалінгама пайсці да месца, дзе павінна была адбыцца лекцыя, і праспяваць некалькі песень, каб кампенсаваць сваю няздольнасць прыйсці. Адпаведна, Рамалінгам адправіўся туды. У той дзень вялікая колькасць людзей сабралася, каб паслухаць лекцыю Сабапаці. Рамалінгам праспяваў некалькі песень, як сказаў яму старэйшы брат. Пасля гэтага людзі, якія сабраліся, доўга настойвалі на тым, каб ён прачытаў духоўную лекцыю. Такім чынам, Рамалінгам таксама пагадзіўся. Лекцыя адбылася позна ўвечары. Усе дзівіліся і захапляліся. Гэта была яго першая лекцыя. На той час яму было дзевяць гадоў.
Рамалінгам пачаў маліцца ва ўзросце дванаццаці гадоў у Тырувотрыюры. Кожны дзень ён хадзіў пешшу ў Тырувотрыюр з сямі калодзежаў, дзе жыў. Па настойлівых просьбах многіх Рамалінгам пагадзіўся на шлюб ва ўзросце дваццаці сямі гадоў. Ён ажаніўся з дачкой сваёй сястры Унамулаі, Танакодзі. І муж, і жонка не ўдзельнічалі ў сямейным жыцці і былі паглыблены ў думкі пра Бога. Са згоды яго жонкі Танакодзі шлюбнае жыццё завяршаецца ў адзін дзень. Са згоды жонкі Валлалар працягвае свае намаганні па здабыцці неўміручасці. Рамалінгам хацеў пазнаць сапраўднага Бога праз веды. Таму ў 1858 годзе ён пакінуў Чэнаі і наведаў шмат храмаў і дабраўся да горада пад назвай Чыдамбарам. Убачыўшы Валалара ў Чыдамбараме, адміністратар горада пад назвай Карунгуджы па імені Тырувенгадам папрасіў яго прыехаць і застацца ў сваім горадзе і ў сваім доме. Звязаны яе каханнем, Валлалар прабыў у рэзідэнцыі Тырувенгадам дзевяць гадоў.
Сапраўдны Бог знаходзіцца ў галаўным мозгу ў выглядзе маленькага атама. Святло гэтага Бога роўнае ззянню мільярда сонцаў. Таму, каб простыя людзі зразумелі Бога, які з'яўляецца святлом у нас, Валлалар паставіў звонку лямпу і ўславіў яе ў выглядзе святла. Ён пачаў будаваць храм святла каля Сат'я Дхармачалаі ў 1871 годзе. Ён назваў храм, які быў завершаны прыкладна праз шэсць месяцаў, «Саветам Мудрасці». Ён пабудаваў храм у горадзе пад назвай Вадалур для Бога, які жыве ў форме святла як вялікае веданне ў нашым мозгу. Сапраўдны Бог - гэта веды ў нашых галовах, і для тых, хто не можа гэтага зразумець, ён пабудаваў храм на зямлі, запаліў у гэтым храме лямпу і загадаў ім лічыць гэтую лямпу Богам і пакланяцца ёй. Калі мы канцэнтруем свае думкі такім чынам, мы адчуваем Бога, які з'яўляецца ведамі ў нашых галовах.
20-га чысла 10-га месяца 1873 года, у аўторак раніцай а восьмай гадзіне, ён вывесіў сцяг перад будынкам пад назвай Сіддхі Валакам у горадзе Метукупам і выступіў з доўгай пропаведдзю да сабраных людзей. Тая пропаведзь называецца «вялізным навучаннем». Гэтая пропаведзь вядзе чалавека быць шчаслівым заўсёды. Ён адказвае на многія пытанні, якія ўзнікаюць у чалавека. Пропаведзь аб тым, каб зламаць нашы забабоны. Ён кажа, што праўдзівы шлях - гэта спазнаць і адчуць праўду прыроды такой, якая яна ёсць. Мала таго. Сам Валлалар задаў шмат пытанняў, пра якія мы не падумалі, і адказаў на іх. Гэтыя пытанні наступныя:.
Што такое Бог? Дзе Бог? Бог адзін ці многа? Чаму мы павінны пакланяцца Богу? Што будзе, калі мы не будзем пакланяцца Богу? Ці ёсць такое паняцце, як рай? Як мы павінны пакланяцца Богу? Бог адзін ці многа? Ці ёсць у Бога рукі і ногі? Ці можам мы што-небудзь зрабіць для Бога? Які самы просты спосаб знайсці Бога? Дзе Бог у прыродзе? Якая форма з'яўляецца несмяротнай формай? Як мы ператворым нашы веды ў сапраўдныя веды? Як мы задаем пытанні і атрымліваем на іх адказы? Што хавае ад нас праўду? Ці можам мы атрымаць што-небудзь ад Бога, не працуючы? Ці карысная рэлігія для пазнання сапраўднага Бога?
Наступнай падзеяй пасля ўзняцця сцяга было тое, што ў тамільскім месяцы Карцігай, у дзень фестывалю святкавання святла, ён узяў лямпу дыпа, якая заўсёды гарэла ў яго пакоі, і паставіў яе перад асабняк. У 19-ы дзень месяца тай у 1874 годзе, гэта значыць у студзені, у дзень зоркі Пусам, згаданай у індыйскай астраноміі, Валлалар блаславіў усіх. Валлалар увайшоў у пакой асабняка апоўначы. Згодна з яго жаданнем, яго важныя вучні Калпатту Айя і Тожувур Велаюдхам замкнулі дзверы зачыненага пакоя звонку.
З таго дня Валлалар не з'яўляўся як форма для нашых фізічных вачэй, але быў боскім святлом для фарміравання ведаў. Паколькі нашы фізічныя вочы не маюць магчымасці бачыць сукупнасць ведаў, яны не могуць бачыць нашага Госпада, які заўсёды і ўсюды. Паколькі сукупнасць ведаў знаходзіцца за межамі даўжыні хвалі спектру, бачнага чалавечым вокам, нашы вочы яго не бачаць. Валлалар, як ён ведаў, спачатку пераўтварыў сваё чалавечае цела ў чыстае цела, потым у цела гуку пад назвай Ом, а затым у цела вечнага веды, і ён заўсёды з намі і дорыць сваю ласку.