Ang katuyoan niining pagkatawo sa tawo mao ang pagkaamgo sa natural nga kamatuoran ug pagkab-ot sa pagka-imortal.
< p>Reference: ThiruVarutpa nga gisulat ni Vallalar—kalooy sa mga binuhat.Akong Pagpasabot:
Ang katuyoan niining pagkatawo sa tawo mao ang. 1. Ang pagkahibalo sa kamatuoran o pagkahibalo kung kinsa ang tinuod nga Dios. 2. Aron maangkon ang hingpit nga kalipay sa Dios. 3. Pagkab-ot sa walay hunong nga kalipay. 4. Sa bisan asa nga dapit, nga uban sa walay pugong nga kalipay 5. Sa bisan unsa nga paagi, nga uban sa walay pugong nga kalipay 6. Pagbaton sa walay babag nga kalipay sa bisan unsa nga rate.
Ang katuyoan niining pagkatawo sa tawo mao ang pagkaamgo sa kahimtang sa Dios ug pagkab-ot sa pagka-imortal.Si Vallalar, nga nakab-ot ang kahimtang sa Dios, nagsulti niini kanato pinaagi sa iyang kasinatian.
Ang katuyoan sa pagkahimugso sa tawo dili ang pagpadaghan sa kaliwat sa usa. Tungod kay ang ubang mga mananap natural nga mobuhat usab niini. Wala silay kahibalo gawas sa pagkaon ug kaliwat. Tungod kay ang ubang mga binuhat gawas sa mga tawo natawo alang sa silot. Busa labaw pa sa pagpanganak ug pagkaon wala gihatag nga kahibalo.
TAWO NGA PAGKATAWO MATAAS NGA PAGKATAWO: Kita adunay mas taas nga kahibalo kay sa ubang mga binuhat tungod sa husto nga mga aksyon nga atong nahimo sa atong miaging pagkatawo. Motuo man kita sa reinkarnasyon o dili, ang mga sangpotanan sa atong mga hunahuna, mga pulong, ug mga buhat maato.
Ang mga mananap dili makakuha ug kahibalo lapas sa batakang panginahanglan sa pagkaon, puy-anan, ug pagsanay. Apan ang tawo dili matagbaw sa batakang panginahanglan kay ang gusto natong makab-ot dili lang pagkaon ug kaliwat. Busa ang tawo nagpadayon sa pagsulay ug labaw pa.
Gusto sa mga tawo nga mabuhi nga walay kamatayon, apan sila mamatay tungod kay wala nila buhata ang gikinahanglan nga mga butang aron makab-ot ang walay kamatayon nga kinabuhi.
Kung ang ambisyon sa pagkatawo sa tawo mao ang pagkaon ug kaliwat. Kinahanglang makontento siya niana sa higayon nga makuha na niya kana. Apan bisan pa sa pagkuha niana, ang mga tawo dili matagbaw tungod kay ang mga batakang panginahanglan dili atong ambisyon, mao nga kita dili matagbaw, ug ang mga tawo naningkamot pa.
Kung ang tumong sa pagkahimugso sa tawo mao ang pagkuha sa mga batakang panginahanglan, sama sa pagkaon ug pagpanganak, nan kinahanglan siyang matagbaw niini sa higayon nga makuha na niya kini. Apan bisan pa sa pagkuha niini, wala siya matagbaw tungod kay ang mga batakang panginahanglan dili mao ang tumong sa pagkatawo sa tawo, mao nga wala siya matagbaw, ug ang tawo nagpadayon sa pagpaningkamot.
Ang kinaiyahan naghatag sa tawo ug dugang kahibalo kay sa ubang mga binuhat tungod kay ang tawo natawo aron makab-ot ang walay kataposang kamatuoran. Busa, ang tawo dili kontento sa bisan unsa gawas sa kamatuoran.
Wala kita natawo para mamatay. Wala kita gipanganak aron makakwarta ug mamatay. Wala kita gipanganak aron manganak ug mamatay. Wala kita gipanganak aron ipakita ang atong kaisog. Wala kita gipanganak aron mamatay nga wala mahibalo kon nganong kita mamatay.
Ang tumong sa tawo mao nga mahimong ecstatically imortal.