Vallalar Søga: Søgan um ein mann, sum sigraði á deyðanum.
Hví skulu vit lesa søguna hjá Vallalum? Tann sanna søgan um ein mann, sum vann á deyðanum. Tann sanni vísindamaðurin, sum fann vegin hjá menniskjanum at liva uttan at doyggja. Tann, sum uppdagaði vísindi, sum ger mannakroppin til ein ódeyðiligan likam. Tann, sum gjørdi mannakroppin til ein vitanarkropp. Tann, sum segði okkum vegin fyri, at vit kundu liva uttan at doyggja. Tann, sum upplivdi tann natúrliga sannleikan hjá Gudi og segði okkum, hvat er ódeyðiligur formur Guds og hvar er Hann. Tann, sum tók burtur allar pátrúgvir og setti spurnartekin við alt við okkara vitan og náddi sonnu vitan.
Sannur vísindamannanavn: Ramalingam Navnið, sum tey kæru kalla hann við: Vallalar. Føðiár: 1823 Ár, tá likamið varð umskapað til ljóskropp: 1874 Føðistaður: India, Chidambaram, Marudur. Avrik: Tann, sum uppdagaði, at menniskjað eisini kann náa Guds støðu og ikki doyggja, og náddi tí støðuni. Í India, í Tamil Nadu, í einum býi, sum eitur Marudhur, sum liggur tjúgu kilometrar norðan fyri býin Chidambaram, varð Ramalingam alias Vallalar føddur sunnudagin 5. oktober 1823 klokkan 17:54.
Ramaja æt faðir Vallalars, en Kinnammai æt móðir hansara. Ramaiah pápi var bókhaldari hjá Marudhur og lærari, sum undirvísti børnum. Mamma Chinnammai tók sær av húsinum og uppalaði børnini. Faðir Vallalar, Ramaiah, andaðist í sætta mánaði eftir føðing hansara. Mamma Chinnammai, umhugsaði útbúgvingina og framtíðina hjá børnunum, fór til Chennai í India. Eldri beiggi Vallalar, Sabapathy, las undir Sabapathy professara úr Kanchipuram. Hann gjørdist meistari í episkum orðaskifti. Hann brúkti peningin, sum hann forvann við at fara til røður, til at uppihalda familjuni. Sabapathi útbúgvi sjálvur yngra beiggja sín Ramalingam. Seinni sendi hann hann at lesa undir læraranum, hann hevði lisið hjá, Kanchipuram professaranum Sabapathi.
Ramalingam, sum kom aftur til Chennai, vitjaði ofta Kandasamy-templið. Hann var fegin um at tilbiðja Harran Murugan á Kandakottam. Hann yrkti og sang sangir um Harran á ungum árum. Ramalingam, sum ikki gekk í skúla ella var heima, fekk áminning frá eldra beiggja sínum Sabapathi. Men Ramalingam lurtaði ikki eftir eldra beiggja sínum. Tí gav Sabapathi konu síni Papathi Ammal harðliga boð um at steðga við at bera Ramalingam mat. Ramalingam, sum tók undir við áheitanini hjá kæra eldra beiggja sínum, lovaði at vera heima og lesa. Ramalingam gisti í ovara kamari í húsinum. Undantikið máltíðirnar, var hann í kamarinum aðrar tíðir og var virkin við at tilbiðja Gud. Ein dagin, í speglinum á vegginum, var hann ekstatiskur og sang sangir, og trúði, at Gud hevði víst seg fyri honum.
Eldri beiggi hansara, Sabapathi, sum plagdi at halda fyrilestrar um mytologi, kundi ikki møta til fyrilesturin, sum hann hevði játtað, vegna ringa heilsu. So bað hann yngra beiggja sín Ramalingam fara til staðin, har fyrilesturin skuldi haldast, og syngja nakrar sangir fyri at bøta um hansara óføri at koma. Sambært hesum fór Ramalingam hagar. Hendan dagin vóru nógv fólk komin saman at lurta eftir fyrilestrinum hjá Sabapathi. Ramalingam sang nakrar sangir, sum eldri beiggi hansara hevði sagt honum. Eftir hetta helt fólkið, sum var savnað har, leingi fast við, at hann skuldi halda ein andaligan fyrilestur. So játtaði Ramalingam eisini. Fyrilesturin var seint á kvøldi. Øll undraðust og beundraðu. Hetta var hansara fyrsti fyrilestur. Hann var níggju ára gamal tá.
Ramalingam byrjaði at tilbiðja sum tólv ára gamal í Thiruvottriyur. Hann plagdi at ganga til Thiruvottriyur hvønn dag frá sjey-brunn-økinum, har hann búði. Eftir áheitan frá mongum játtaði Ramalingam at giftast sum sjey og tjúgu ára gamal. Hann giftist dóttur Unnamulai systur síni, Thanakodi. Bæði maður og kona vóru ikki við í familjulívinum og vóru fordyptir í tankan um Gud. Við samtykki frá konu hansara Thanakodi er hjúnalívið liðugt uppá ein dag. Við samtykki frá konu síni heldur Vallalar fram við royndunum at fáa ódeyðiligheit. Ramalingam vildi kenna tann sanna Gud gjøgnum vitan. Tí fór hann í 1858 úr Chennai og vitjaði nógv tempul og kom til ein bý, sum kallaðist Chidambaram. Tá ið hann sá Vallalar í Chidambaram, bað hann stjórin í einum býi, sum æt Karunguzhi, sum æt Thiruvengadam, hann um at koma og gista í býi sínum og húsi sínum. Bundin av kærleika sínum búði Vallalar á bústaðnum Thiruvengadam í níggju ár.
Tann veruligi Gud liggur í heilanum í okkara høvdi, sum eitt lítið atom. Ljósið hjá tí Gudi er javnbjóðis ljósstyrkinum hjá eini milliard sól. Tí fyri at almenna fólkið skuldi skilja Gud, sum er ljósið innan í okkum, settu Vallalar eina lampu uttanfyri og róstu henni í ljósformi. Hann byrjaði at byggja eitt ljóstempul nærhendis Sathya Dharmachalai í árinum 1871. Hann nevndi templið, sum varð liðugt um umleið hálvt ár, 'Vísdómsráðið'. Hann bygdi eitt tempul í einum býi, sum eitur Vadalur, fyri Gudinum, sum býr í ljósformi sum tann stóra vitanin í okkara heila. Tann veruligi Gud er vitan í okkara høvdi, og fyri tey, sum ikki kunnu skilja hana, bygdi hann eitt tempul á jørðini, tendraði eina lampu í tí templinum og segði við tey, at tey skuldu hugsa um ta lampuna sum Gud og tilbiðja hana. Tá vit savna okkara tankar á tann hátt, uppliva vit Gud, sum er vitanin í høvdinum á okkum.
Týsmorgunin klokkan átta lyfti hann flagg framman fyri bygninginum, sum eitur Siddhi Valakam í býnum Mettukuppam og helt eina langa prædiku fyri savnaða fólkinum. Tann prædikan eitur 'ovurstór læra'. Henda prædikan vegleiðir menniskjað til at vera eydnusamt altíð. Tað svarar nógvum spurningum, sum stinga seg upp í hondini. Prædikan snýr seg um at bróta okkara pátrúgv. Hann sigur, at sanna vegurin er at kenna og uppliva sannleikan um náttúruna, sum hann er. Ikki bara tað. Vallalar hevur sjálvur sett nógvar spurningar, sum vit ikki hava hugsað um og svarað teimum. Teir spurningarnir eru hesir:.
Hvat er Gud? Hvar er Gud? Er Gud ein ella nógvir? Hví skulu vit tilbiðja Gud? Hvat hendir, um vit ikki tilbiðja Gud? Er nakað sovorðið sum himmalin? Hvussu skulu vit tilbiðja Gud? Er Gud ein ella nógvir? Hevur Gud hendur og føtur? Kunnu vit gera nakað fyri Gud? Hvør er lættasti mátin at finna Gud? Hvar er Gud í náttúruni? Hvør formur er tann ódeyðiligi formurin? Hvussu umskapa vit okkara vitan til sonna vitan? Hvussu setur tú spurningar og fært svar uppá teir? Hvat fjalir sannleikan fyri okkum? Kunnu vit fáa nakað frá Gudi uttan at arbeiða? Er átrúnaðurin til gagns fyri at kenna tann sanna Gud?
Næsta tiltakið eftir at hava lyft flaggið var, í tamilska mánaðinum Karthigai, á hátíðardegnum at hátíðarhalda ljós, hann tók deepa lampuna sum altíð brendi í kamarinum hjá honum og setti hana framman fyri húsið. Tann 19. í Thai-mánaðinum árið 1874, tað er í januar, á degnum hjá Poosam-stjørnuni, sum er nevnd í indiskari stjørnufrøði, signaðu Vallalar øll. Vallalar fóru inn í herbergisrúmið á midnátt. Eftir ynski hansara læstu týðandi lærusveinar hansara, Kalpattu Aiya og Thozhuvur Velayudham, hurðina í stongda kamarinum uttanífrá.
Síðani tann dagin hevur Vallalar ikki víst seg sum ein formur fyri okkara likamligu eygum, men hevur verið eitt guddómligt ljós til myndugleika av vitan. Av tí at okkara likamligu eygu ikki hava kraft til at síggja vitanarkroppin, kunnu tey ikki síggja Harra okkara, sum altíð og allastaðni er. Av tí at vitanarkroppurin er út um bylgjulongdina á spektrinum, sum mannaeyguni síggja, kunnu okkara eygu ikki síggja hann. Vallalar, sem hann vissi, umskapti fyrst sinn mannliga likam i hreinan likam, sidan i hljods likam, er Om heitir, ok sidan i likam eilifrar kunnskapar, ok er hann jafnan med oss ok veitir sina miskunn.