Stair Vallar: Stair an fhir a fuair bás.
Cén fáth ar cheart dúinn stair Vallalar a léamh? Stair fíor fear a fuair bás. An t-eolaí fíor a d'aimsigh an bealach don duine maireachtáil gan bás. An té a fuair amach an eolaíocht a iompaíonn an gcorp an duine ina chorp neamhbhásmhar. An té a d’iompaigh an corp daonna ina chorp eolais. An té a d’inis an bealach dúinn maireachtáil gan bás. An té a bhfuil taithí acu ar fhírinne nádúrtha Dé agus a d'inis dúinn cad é foirm neamhbhásmhaireachta Dé agus cá bhfuil sé. An té a bhain gach piseog agus a cheistigh gach rud lenár n-eolas agus a ghnóthaigh fíor-eolas.
Ainm an eolaí fíor: Ramalingam An t-ainm a thugann a ngaolta air: Vallalar. Bliain bhreithe: 1823 Bliain inar claochlú an choirp ina chorp solais: 1874 Áit bhreithe: An India, Chidambaram, Marudur. Gnóthachtáil: An té a fuair amach gur féidir le fear staid Dé a bhaint amach freisin agus gan bás a fháil, agus an stát sin a bhaint amach. San India, i Tamil Nadu, i mbaile darb ainm Marudhur, atá suite fiche ciliméadar ó thuaidh de chathair Chidambaram, rugadh Ramalingam alias Vallalar ar an Domhnach, 5 Deireadh Fómhair 1823, ag 5:54 pm.
Ba é ainm a athar Vallalar Ramaiah, agus Cinnammai ainm a mháthar. Bhí an tAthair Ramaiah ina chuntasóir ag Marudhur agus ina mhúinteoir a mhúin leanaí. Thug Máthair Chinnammai aire don teach agus thóg sí a clann. Fuair Ramaiah athair Vallár bás sa séú mí tar éis a bhreithe. Chuaigh Máthair Chinnammai, ag smaoineamh ar oideachas agus todhchaí a leanaí, go Chennai, an India. Rinne deartháir ba shine Vallalar Sabapathy staidéar faoin Ollamh Sabapathy de Kanchipuram. Bhain sé máistir amach sa dioscúrsa eipiciúil. D’úsáid sé an t-airgead a thuill sé as dul chuig dioscúrsaí chun tacú lena theaghlach. Sabapathi féin oideachas a dheartháir níos óige Ramalingam. Níos déanaí, chuir sé é chun staidéar a dhéanamh faoin múinteoir a raibh staidéar déanta aige leis, Kanchipuram Ollamh Sabapathi.
Is minic a thug Ramalingam, a d'fhill go Chennai, cuairt ar theampall Kandasamy. Bhí sé sásta an Tiarna Murugan a adhradh ag Kandakottam. Chum sé agus chan sé amhráin faoin Tiarna ag aois óg. Rinne Ramalingam, nach ndeachaigh ar scoil nó nár fhan sa bhaile, iomardú ag a dheartháir níos sine Sabapathi. Ach níor éist Ramalingam lena dheartháir ba shine. Mar sin, d'ordaigh Sabapathi go géar dá bhean chéile Papathi Ammal stop a chur le bia a thabhairt do Ramalingam. Gheall Ramalingam, ag aontú le hiarratas a dhearthár níos sine, fanacht sa bhaile agus staidéar a dhéanamh. D’fhan Ramalingam i seomra uachtarach an tí. Seachas amanna béilí, d'fhan sé sa seomra ag amanna eile agus bhí sé gníomhach ag adhradh Dé. Lá amháin, sa scáthán ar an mballa, bhí sé aisteach agus ag canadh amhráin, ag creidiúint go raibh Dia le feiceáil dó.
Ní raibh a dheartháir ba shine, Sabapathi, a bhíodh ag tabhairt léachtaí ar mhiotaseolaíocht, in ann freastal ar an léacht a d’aontaigh sé a dhéanamh mar gheall ar easláinte. Mar sin d’iarr sé ar a dheartháir óg Ramalingam dul go dtí an áit a raibh an léacht le cur ar siúl agus roinnt amhrán a chanadh chun cúiteamh a dhéanamh ar a éagumas teacht. Dá réir sin, chuaigh Ramalingam ann. An lá sin, bhailigh líon mór daoine chun éisteacht le léacht Sabapathi. Chan Ramalingam roinnt amhrán mar a dúirt a dheartháir ba shine leis. Ina dhiaidh sin, d’áitigh na daoine a bhí bailithe ann le fada an lá go dtabharfadh sé léacht spioradálta. Mar sin d’aontaigh Ramalingam freisin. Bhí an léacht ar siúl go déanach san oíche. Bhí ionadh agus meas ag gach duine. Ba é seo a chéad léacht. Bhí sé naoi mbliana d'aois an t-am sin.
Thosaigh Ramalingam ag adhradh ag dhá bhliain déag d'aois i Thiruvottriyur. Bhíodh sé ag siúl go Thiruvottriyur gach lá ón gceantar seacht dtobar ina raibh cónaí air. Tar éis do go leor daoine a éileamh, d'aontaigh Ramalingam pósadh ag seacht mbliana is fiche d'aois. Phós sé iníon a dheirfiúr Unnamulai, Thanakodi. Ní raibh baint ag fear céile agus bean chéile le saol an teaghlaigh agus bhí siad tumtha i smaoineamh Dé. Le toiliú a bhean chéile Thanakodi, críochnaítear an saol pósta in aon lá amháin. Le toiliú a mhná céile, leanann Vallalar lena iarrachtaí neamhbhásmhaireacht a bhaint amach. Bhí Ramalingam ag iarraidh aithne a chur ar an bhfíor-Dhia trí eolas. Mar sin, i 1858, d'fhág sé Chennai agus thug cuairt ar go leor temples agus shroich sé cathair ar a dtugtar Chidambaram. Agus Vallalar á fheiceáil i Chidambaram, d’iarr riarthóir baile darbh ainm Karunguzhi, darbh ainm Thiruvengadam, air teacht chun fanacht ina bhaile féin agus ina theach. Faoi cheangal a grá, d'fhan Vallalar in áit chónaithe Thiruvengadam ar feadh naoi mbliana.
Tá an Dia fíor suite san inchinn inár gceann, mar adamh beag. Tá solas an Dé sin comhionann le gile billiún gréine. Mar sin, chun go dtuigfeadh na daoine coitianta an Dia atá mar an solas laistigh dúinn, chuir Vallalar lampa taobh amuigh agus mhol sé i bhfoirm an tsolais é. Thosaigh sé ag tógáil teampall solais in aice le Sathya Dharmachalai sa bhliain 1871. D'ainmnigh sé an teampall, a críochnaíodh i gceann sé mhí, 'Comhairle na hEagna'. Thóg sé teampall i mbaile darbh ainm Vadalur don Dia a chónaíonn i bhfoirm an tsolais mar an t-eolas iontach inár n-inchinn. Is eol dúinne an fíor-Dhia, agus dóibh siúd nach dtuigeann é, thóg sé teampall ar domhan, las lampa sa teampall sin, agus dúirt sé leo smaoineamh ar an lampa sin mar Dhia agus é a adhradh. Nuair a dhírímid ár smaointe ar an mbealach sin, taithíimid an Dia arb é an t-eolas atá inár gceann.
Maidin Dé Máirt ag a hocht a chlog, d'ardaigh sé bratach os comhair an fhoirgnimh ar a dtugtar Siddhi Valakam i mbaile Mettukuppam agus thug sé seanmóir fada do na daoine a bhí le chéile. ‘teagasc ollmhór’ a thugtar ar an seanmóir sin Treoraíonn an seanmóir seo fear a bheith sásta i gcónaí. Freagraíonn sé go leor ceisteanna a thagann chun cinn ar láimh. Baineann an tseanmóir lenár bpiseoga a bhriseadh. Deir sé gurb é an bealach fíor ná eolas agus taithí a fháil ar fhírinne an dúlra mar atá sé. Ní hamháin sin. Chuir Vallalar féin go leor ceisteanna nár smaoiníomar orthu agus d’fhreagair muid iad. Is iad na ceisteanna sin mar a leanas:.
Cad é Dia? Cá bhfuil Dia? An bhfuil Dia amháin nó go leor? Cén fáth ar chóir dúinn Dia a adhradh? Cad a tharlóidh mura ndéanaimid adhradh do Dhia? An bhfuil a leithéid de rud ann agus neamh? Conas is cóir dúinn Dia a adhradh? An bhfuil Dia amháin nó go leor? An bhfuil lámha agus cosa ag Dia? An féidir linn rud ar bith a dhéanamh ar son Dé? Cad é an bealach is éasca chun teacht ar Dhia? Cá bhfuil Dia sa nádúr? Cén fhoirm ina bhfuil an fhoirm neamhbhásmhaireachta? Conas a chlaochlóimid ár n-eolas go fíor-eolas? Conas a chuireann tú ceisteanna agus conas a fhaigheann tú freagraí orthu? Cad a cheiltíonn an fhírinne uainn? An féidir linn rud ar bith a fháil ó Dhia gan oibriú? An bhfuil creideamh úsáideach chun eolas a fháil ar an bhfíor-Dhia?
Ba é an chéad imeacht eile tar éis an bhratach a ardú, i mí Tamailis na Karthigai, ar lá na féile ceiliúrtha an tsolais, thóg sé an lampa deepa a bhí ar lasadh i gcónaí ina sheomra agus chuir sé os comhair an tsolais é. an Ard-Mhéara. Ar an 19ú lá de mhí na Téalainne sa bhliain 1874, is é sin, i mí Eanáir, ar an lá de na réalta Poosam a luaitear sa réalteolaíocht Indiach, bheannaigh Vallalar gach duine. Chuaigh Vallalar isteach i seomra an Ard-Mhéara ag meán oíche. De réir a mhianta, chuir a dheisceabail thábhachtacha, Kalpattu Aiya agus Thozhuvur Velayudham, glas ar dhoras an tseomra dúnta ón taobh amuigh.
Ón lá sin i leith, ní raibh Vallalar le feiceáil mar fhoirm dár súile fisiceacha, ach bhí sé ina sholas diaga maidir le foirmiú an eolais. Ós rud é nach bhfuil an chumhacht ag ár súile fisiceacha corp an eolais a fheiceáil, ní féidir leo ár dTiarna a fheiceáil, atá i gcónaí agus i ngach áit. Ós rud é go bhfuil corp an eolais níos faide ná tonnfhad an speictrim infheicthe ag súile daonna, ní féidir lenár súile é a fheiceáil. Mar a bhí a fhios aige, rinne Vallalar a chorp daonna a chlaochlú ar dtús ina chorp glan, ansin isteach sa chorp fuaime ar a dtugtar Om, agus ansin isteach i gcorp an eolais shíoraí, agus bíonn sé linn i gcónaí agus bronnann sé a ghrásta.