Riwayat Vallalar: Riwayat wong kang nelukake pati.
Napa kita kudu maca sejarah Vallalar? Sejarah sejatine wong sing ngalahake pati. Ilmuwan sejati sing nemokake cara kanggo manungsa urip tanpa mati. Wong sing nemokake ilmu sing ngowahi awak manungsa dadi awak sing ora bisa mati. Ingkang ndadosaken badan manungsa dados badan ngelmu. Kang paring pitutur marang kita cara supaya kita bisa urip tanpa mati. Wong sing ngalami bebener alam saka Gusti Allah lan ngandhani apa wujude Gusti Allah sing ora bisa mati lan ana ing ngendi. Sing nyingkirake kabeh takhayul lan takon kabeh kanthi kawruh kita lan entuk kawruh sejati.
Jeneng ilmuwan sejati: Ramalingam Jeneng sing diarani wong sing ditresnani: Vallalar. Taun lair: 1823 Taun owah-owahan awak dadi awak cahya: 1874 Papan lair: India, Chidambaram, Marudur. Prestasi: Wong sing nemokake manawa manungsa uga bisa nggayuh kahanane Gusti lan ora mati, lan entuk kahanan kasebut. Ing India, ing Tamil Nadu, ing sawijining kutha aran Marudhur, dumunung rong puluh kilometer sisih lor kutha Chidambaram, Ramalingam alias Vallalar miyos ing dina Minggu, 5 Oktober 1823, jam 17:54.
Bapake Vallalar jenenge Ramaiah, lan ibune jenenge Chinnamai. Bapa Ramaiah minangka akuntan Marudhur lan guru sing mulang bocah-bocah. Ibu Chinnammai ngurus omah lan nggedhekake anak-anake. Ramaah rama Vallalar tilar donya ing sasi enem sawise lair. Ibu Chinnammai, nimbang pendidikan lan masa depan anak-anake, tindak menyang Chennai, India. Sedulure Vallalar Sabapathy sinau ing Profesor Sabapathy saka Kanchipuram. Dheweke dadi master ing wacana epik. Dhèwèké nggunakké dhuwit sing dipikolehi saka ceramah kanggo nyukupi keluargané. Sabapathi dhewe nyekolahke adhine Ramalingam. Salajengipun, piyambakipun ngutus piyambakipun sinau wonten ing guru ingkang sampun sinau, Kanchipuram Profesor Sabapathi.
Ramalingam, sing bali menyang Chennai, asring ngunjungi candhi Kandasamy. Dheweke seneng nyembah Gusti Murugan ing Kandakottam. Dheweke nyipta lan nyanyi lagu babagan Gusti nalika isih enom. Ramalingam sing ora sekolah lan ora nginep ing omah, didukani dening adhine Sabapathi. Nanging Ramalingam ora nggugu marang kakange. Mula, Sabapathi kanthi tegas dhawuh marang garwane Papathi Ammal supaya ora ngladeni dhaharan marang Ramalingam. Ramalingam, sarujuk marang panyuwune kakang kinasih, prasetya arep nginep ing omah lan sinau. Ramalingam nginep ing kamar ndhuwur omah. Kajaba wektu mangan, dheweke nginep ing kamar ing wektu liyane lan aktif nyembah marang Gusti Allah. Sawijining dina, ing pangilon ing tembok, dheweke bungah banget lan nyanyi lagu, percaya yen Gusti Allah wis ngatingal marang dheweke.
Kakange, Sabapathi, sing biyen mbiyen ceramah babagan mitologi, ora bisa melu kuliah sing disepakati amarga lara. Mula dheweke njaluk adhine Ramalingam menyang papan sing arep dianakake ceramah lan nembangake tembang-tembang kanggo ngimbangi ora bisa teka. Pramila Ramalingam tindak mrana. Ing dina iku, akeh wong sing padha nglumpuk ngrungokake ceramahe Sabapathi. Ramalingam nyanyi sawetara lagu kaya sing diomongake kakange. Sawisé iku, wong-wong sing padha ngumpul ing kono ngeyel kanggo dangu supaya dheweke ngirim ceramah spiritual. Mula Ramalingam uga sarujuk. Kuliah kasebut ditindakake ing wayah wengi. Kabeh padha gumun lan gumun. Iki minangka ceramah pisanane. Nalika iku umure sangang taun.
Ramalingam wiwit ngibadah nalika umur rolas taun ing Thiruvottriyur. Dheweke saben dina mlaku menyang Thiruvottriyur saka wilayah pitung sumur sing dienggoni. Saking akehe wong akeh sing meksa, Ramalingam sarujuk nikah nalika umur pitulikur. Dheweke nikah karo putrine adhine Unnamulai, Thanakodi. Bojo lan bojone ora melu ing kulawarga lan padha nyemplungaken ing pikirane Gusti Allah. Kanthi idin saka garwane Thanakodi, urip bebojoan rampung sajrone sedina. Kanthi idin saka garwane, Vallalar nerusake upaya kanggo nggayuh kalanggengan. Ramalingam kepéngin wanuh marang Gusti kang sejati lumantar kawruh. Mulane, ing taun 1858, dheweke ninggalake Chennai lan ngunjungi akeh kuil lan tekan kutha sing diarani Chidambaram. Weruh Vallalar ing Chidambaram, pangurus ing sawijining kutha aran Karunguzhi, jenenge Thiruvengadam, nyuwun supaya dheweke teka lan manggon ing kutha lan omahe. Kaiket dening katresnane, Vallalar manggon ing omah Thiruvengadam suwene sangang taun.
Gusti Allah sing sejati dumunung ing otak ing sirah kita, minangka atom cilik. Cahyane Gusti Allah iku padha karo padhange srengéngé milyar. Pramila supados masarakat umum mangertos Gusti ingkang dados pepadhang ing salebeting kita, Vallalar mapanaken lampu ing njaba lan muji awujud cahya. Dheweke miwiti mbangun candhi cahya ing cedhak Sathya Dharmachalai ing taun 1871. Dheweke menehi jeneng candhi, sing rampung kira-kira nem sasi, 'Dewan Kawicaksanan'. Dheweke mbangun candhi ing kutha sing diarani Vadalur kanggo Gusti Allah sing manggon ing wangun cahya minangka kawruh gedhe ing otak kita. Gusti Allah sing sejati iku kawruh ana ing sirah kita, lan kanggo wong-wong sing ora ngerti, dheweke mbangun candhi ing bumi, nyumet lampu ing candhi kasebut, lan didhawuhi nganggep lampu kasebut minangka Gusti Allah lan nyembah. Nalika kita konsentrasi pikirane kanthi cara kasebut, kita ngalami Gusti Allah sing dadi kawruh ing sirah kita.
Ing dina selasa esuk jam wolu, dheweke ngibarake gendera ing ngarepe gedhong kang aran Siddhi Valakam ing kutha Mettukuppam lan ngaturake khutbah dawa marang wong kang padha kumpul. Khotbah kasebut diarani 'ajaran gedhe' Khotbah iki nuntun manungsa supaya tansah seneng. Iku mangsuli akeh pitakonan sing muncul ing tangan. Khotbah iku babagan nglanggar takhayul kita. Dheweke ujar manawa cara sing bener yaiku ngerti lan ngrasakake sejatine alam sing sejatine. Ora mung kuwi. Vallalar dhewe wis takon akeh pitakonan sing durung kita pikirake lan dijawab. Pitakon-pitakon kasebut kaya ing ngisor iki:.
Gusti Allah iku opo? Ing ngendi Gusti Allah? Apa Gusti Allah siji utawa akeh? Apa sebabé awaké dhéwé kudu nyembah marang Gusti Allah? Apa sing bakal kelakon nèk kita ora nyembah marang Gusti Allah? Apa ana sing kaya swarga? Piyé carané awaké dhéwé kudu nyembah marang Gusti Allah? Apa Gusti Allah siji utawa akeh? Apa Gusti Allah duwe tangan lan sikil? Apa kita bisa nindakake apa-apa kanggo Gusti Allah? Apa cara paling gampang kanggo nemokake Gusti Allah? Ing endi Gusti Allah ing alam? Wujud endi sing wujude abadi? Kepiye carane kita ngowahi kawruh kita dadi kawruh sejati? Kepiye carane sampeyan takon lan entuk jawaban? Apa sing ndhelikake bebener saka kita? Apa kita bisa entuk apa-apa saka Gusti Allah tanpa kerja? Apa agama migunani kanggo ngerti Gusti Allah sing sejati?
Adicara salajengipun sasampunipun ngibaraken gendera inggih punika, ing wulan Tamil Karthigai, ing dinten riyaya mengeti cahya, piyambakipun mundhut lampu deepa ingkang tansah murub wonten ing kamaripun lajeng dipunpasang ing ngajengipun. omah gedhong. Ing tanggal 19 sasi Thai taun 1874, yaiku ing Januari, ing dina lintang Poosam sing kasebut ing astronomi India, Vallalar mberkahi kabeh wong. Vallalar mlebu kamar omah gedhong tengah wengi. Kaya sing dikarepake, para muride sing penting, Kalpattu Aiya lan Thozhuvur Velayudham, ngunci lawang kamar sing ditutup saka njaba.
Wiwit dina iku, Vallalar ora katon minangka wujud kanggo mripat fisik kita, nanging wis dadi cahya ilahi kanggo mbentuk kawruh. Awit mripat jasmani kita ora nduweni daya kanggo ndeleng badan kawruh, mula ora bisa ndeleng Gusti kita, sing tansah ana ing endi wae. Amarga awak kawruh ngluwihi dawa gelombang spektrum sing katon ing mripat manungsa, mripat kita ora bisa ndeleng. Vallalar, kados ingkang sampun dipun mangertosi, rumiyin malih badanipun manungsa dados badan ingkang resik, lajeng dados raga ingkang kasebat Om, lajeng dados badan kawruh ingkang langgeng, saha tansah nunggil kaliyan kita saha paring sih-rahmat.