Vallalar History: ប្រវត្តិរបស់បុរសម្នាក់ដែលបានយកឈ្នះសេចក្តីស្លាប់។
ហេតុអ្វីបានជាយើងគួរអានប្រវត្តិរបស់ Vallalar? ប្រវត្តិពិតរបស់បុរសដែលឈ្នះសេចក្តីស្លាប់។ អ្នកវិទ្យាសាស្ត្រពិតដែលបានរកឃើញផ្លូវសម្រាប់មនុស្សរស់នៅដោយមិនស្លាប់។ អ្នកដែលបានរកឃើញវិទ្យាសាស្ត្រដែលប្រែរូបកាយមនុស្សឲ្យទៅជារូបកាយអមតៈ។ អ្នកដែលប្រែរូបកាយមនុស្សឲ្យទៅជារូបកាយនៃចំណេះ។ អ្នកដែលប្រាប់ផ្លូវឲ្យយើងរស់ដោយមិនស្លាប់។ អ្នកដែលបានជួបប្រទះនឹងសេចក្ដីពិតធម្មជាតិនៃព្រះ ហើយប្រាប់យើងថាអ្វីជាទម្រង់អមតៈរបស់ព្រះ ហើយទ្រង់នៅឯណា។ ព្រះអង្គដែលដកអបិយជំនឿទាំងអស់ ហើយចោទសួរអ្វីៗទាំងអស់ដោយចំណេះដឹងរបស់យើង ហើយទទួលបានចំណេះពិត។
ឈ្មោះអ្នកវិទ្យាសាស្ត្រពិត៖ រ៉ាម៉ាលីងម ជាឈ្មោះដែលមនុស្សជាទីស្រឡាញ់ហៅគាត់ថា វ៉ាឡាឡា ។ ឆ្នាំកំណើត : 1823 ឆ្នាំនៃការផ្លាស់ប្តូររាងកាយទៅជារាងកាយនៃពន្លឺ: 1874 ទីកន្លែងកំណើត: ប្រទេសឥណ្ឌា Chidambaram, Marudur ។ សមិទ្ធិផលៈ បុគ្គលដែលបានរកឃើញថា មនុស្សក៏អាចបាននូវសភាពនៃព្រះមិនស្លាប់ ហើយបានដល់នូវសភាពនោះដែរ ។ នៅប្រទេសឥណ្ឌា ក្នុងរដ្ឋ Tamil Nadu នៅទីក្រុងមួយឈ្មោះថា Marudhur ស្ថិតនៅចម្ងាយម្ភៃគីឡូម៉ែត្រភាគខាងជើងនៃទីក្រុង Chidambaram Ramalingam ហៅ Vallalar កើតនៅថ្ងៃអាទិត្យ ទី 5 ខែតុលា ឆ្នាំ 1823 វេលាម៉ោង 5:54 ល្ងាច។
ឪពុករបស់ Vallalar ឈ្មោះ Ramaiah ហើយម្តាយរបស់គាត់ឈ្មោះ Chinnammai ។ ឪពុក Ramaiah គឺជាគណនេយ្យកររបស់ Marudhur និងជាគ្រូបង្រៀនដែលបង្រៀនក្មេងៗ។ ម្តាយ ឈិន ម៉ានិច្ច បានមើលថែផ្ទះ និងចិញ្ចឹមកូន។ ឪពុករបស់ Vallalar Ramaiah បានទទួលមរណភាពនៅខែទីប្រាំមួយបន្ទាប់ពីកំណើតរបស់គាត់។ ម្តាយ Chinnammai ដោយគិតពីការអប់រំ និងអនាគតកូនរបស់គាត់បានទៅ Chennai ប្រទេសឥណ្ឌា។ Sabapathy បងប្រុសរបស់ Vallalar បានសិក្សានៅក្រោមសាស្រ្តាចារ្យ Sabapathy នៃ Kanchipuram ។ គាត់បានក្លាយជាមេនៅក្នុងសុន្ទរកថាវីរភាព។ គាត់បានប្រើលុយដែលគាត់រកបានពីការទៅនិយាយដើម្បីផ្គត់ផ្គង់គ្រួសារគាត់។ Sabapathi ខ្លួនឯងបានអប់រំប្អូនប្រុសរបស់គាត់ Ramalingam ។ ក្រោយមក លោកបានបញ្ជូនលោកទៅសិក្សាក្រោមគ្រូដែលលោកបានសិក្សាជាមួយលោកសាស្ត្រាចារ្យ Kanchipuram លោក Sabapathi។
Ramalingam ដែលបានត្រឡប់ទៅ Chennai ជាញឹកញាប់បានទៅទស្សនាប្រាសាទ Kandasamy ។ គាត់រីករាយក្នុងការថ្វាយបង្គំព្រះអម្ចាស់ Murugan នៅ Kandakottam ។ គាត់បាននិពន្ធ និងច្រៀងចម្រៀងអំពីព្រះអម្ចាស់នៅក្មេង។ Ramalingam ដែលមិនបានទៅសាលា ឬនៅផ្ទះត្រូវបានបងប្រុស Sabapathi ស្តីបន្ទោស។ ប៉ុន្តែ Ramalingam មិនបានស្តាប់បងប្រុសរបស់គាត់ទេ។ ដូច្នេះហើយ Sabapathi បានបញ្ជាឱ្យប្រពន្ធរបស់គាត់ Papathi Ammal បញ្ឈប់ការផ្តល់អាហារដល់ Ramalingam ។ Ramalingam យល់ព្រមតាមសំណើរបស់បងប្រុសជាទីស្រឡាញ់របស់គាត់បានសន្យាថានឹងនៅផ្ទះនិងសិក្សា។ Ramalingam ស្នាក់នៅបន្ទប់ខាងលើនៃផ្ទះ។ លើកលែងតែពេលបាយ គាត់បានស្នាក់នៅក្នុងបន្ទប់នៅពេលផ្សេងទៀត ហើយបានចូលរួមយ៉ាងសកម្មក្នុងការថ្វាយបង្គំព្រះ។ ថ្ងៃមួយ នៅក្នុងកញ្ចក់នៅលើជញ្ជាំង គាត់រំភើបចិត្ត ហើយច្រៀងចម្រៀង ដោយជឿថាព្រះជាម្ចាស់បានបង្ហាញខ្លួនដល់គាត់។
បងប្រុសរបស់គាត់ឈ្មោះ Sabapathi ដែលធ្លាប់ធ្វើបាឋកថាអំពីទេវកថានោះ មិនអាចទៅចូលរួមបាឋកថាដែលគាត់បានយល់ព្រមទេ ដោយសារសុខភាពមិនល្អ។ ដូច្នេះ គាត់បានសុំប្អូនប្រុសរបស់គាត់ Ramalingam ទៅកន្លែងដែលត្រូវរៀបចំធ្វើបាឋកថា និងច្រៀងចម្រៀងខ្លះៗ ដើម្បីឱ្យគាត់អសមត្ថភាពមក។ ដូច្នោះហើយ Ramalingam បានទៅទីនោះ។ នៅថ្ងៃនោះ មនុស្សមួយចំនួនធំបានប្រមូលផ្តុំគ្នាស្តាប់ការបង្រៀនរបស់លោក Sabapathi ។ Ramalingam បានច្រៀងចម្រៀងមួយចំនួនដូចដែលបងប្រុសរបស់គាត់បានប្រាប់គាត់។ បន្ទាប់ពីនេះ ប្រជាជនដែលបានប្រមូលផ្តុំគ្នានៅទីនោះបានទទូចជាយូរមកហើយថាគាត់គួរតែថ្លែងសុន្ទរកថាខាងវិញ្ញាណ។ ដូច្នេះ Ramalingam ក៏យល់ព្រម។ បាឋកថាបានធ្វើឡើងនៅពេលយប់ជ្រៅ។ គ្រប់គ្នាភ្ញាក់ផ្អើល និងកោតសរសើរ។ នេះជាការបង្រៀនដំបូងរបស់គាត់។ នៅពេលនោះគាត់មានអាយុប្រាំបួនឆ្នាំ។
Ramalingam បានចាប់ផ្តើមថ្វាយបង្គំនៅអាយុដប់ពីរឆ្នាំនៅ Thiruvottriyur ។ គាត់ធ្លាប់ដើរទៅកាន់ Thiruvottriyur ជារៀងរាល់ថ្ងៃពីតំបន់ប្រាំពីរដែលគាត់រស់នៅ។ បន្ទាប់ពីការទទូចរបស់មនុស្សជាច្រើន Ramalingam បានយល់ព្រមរៀបការនៅអាយុម្ភៃប្រាំពីរ។ គាត់បានរៀបការជាមួយកូនស្រីរបស់ Unnamulai ដែលជាប្អូនស្រីរបស់គាត់ឈ្មោះ Thanakodi ។ ទាំងប្ដីទាំងប្រពន្ធមិនបានចូលរួមក្នុងជីវិតគ្រួសារ ហើយបានជ្រមុជក្នុងគំនិតរបស់ព្រះ។ ដោយមានការយល់ព្រមពីភរិយាលោក Thanakodi ជីវិតអាពាហ៍ពិពាហ៍ត្រូវបានបញ្ចប់ក្នុងរយៈពេលតែមួយថ្ងៃ។ ដោយមានការយល់ព្រមពីប្រពន្ធរបស់គាត់ Vallalar បន្តការខិតខំប្រឹងប្រែងរបស់គាត់ដើម្បីសម្រេចបាននូវភាពអមតៈ។ Ramalingam ចង់ស្គាល់ព្រះពិតតាមរយៈចំណេះដឹង។ ដូច្នេះហើយ នៅឆ្នាំ១៨៥៨ គាត់បានចាកចេញពីទីក្រុង Chennai ហើយទៅទស្សនាប្រាសាទជាច្រើន ហើយទៅដល់ទីក្រុងមួយឈ្មោះថា Chidambaram។ ដោយឃើញ Vallalar នៅ Chidambaram អ្នកគ្រប់គ្រងក្រុង Karunguzhi ឈ្មោះ Thiruvengadam បានស្នើសុំឱ្យគាត់មកស្នាក់នៅក្នុងទីក្រុងនិងផ្ទះរបស់គាត់។ ដោយជាប់ចំណងស្នេហារបស់នាង Vallalar បានស្នាក់នៅ Thiruvengadam អស់រយៈពេលប្រាំបួនឆ្នាំ។
ព្រះពិតស្ថិតនៅក្នុងខួរក្បាលក្នុងក្បាលយើងជាអាតូមតូច។ ពន្លឺនៃព្រះនោះស្មើនឹងពន្លឺនៃព្រះអាទិត្យមួយពាន់លាន។ ដូច្នេះដើម្បីឱ្យមនុស្សសាមញ្ញយល់ពីព្រះដែលជាពន្លឺនៅក្នុងខ្លួនយើង Vallalar បានដាក់ចង្កៀងនៅខាងក្រៅហើយសរសើរវាក្នុងទម្រង់នៃពន្លឺ។ ព្រះអង្គបានចាប់ផ្តើមសាងសង់ព្រះវិហារពន្លឺមួយនៅជិតសត្ថាធម្មឆាឡៃ ក្នុងឆ្នាំ១៨៧១។ ព្រះអង្គបានដាក់ឈ្មោះប្រាសាទដែលបានបញ្ចប់ក្នុងរយៈពេលប្រហែលប្រាំមួយខែថា "ក្រុមប្រឹក្សានៃប្រាជ្ញា"។ គាត់បានសាងសង់ព្រះវិហារមួយនៅក្នុងទីក្រុងមួយដែលមានឈ្មោះថា Vadalur សម្រាប់ព្រះដែលគង់នៅក្នុងទម្រង់នៃពន្លឺជាចំណេះដឹងដ៏អស្ចារ្យនៅក្នុងខួរក្បាលរបស់យើង។ ព្រះពិតគឺជាចំណេះដឹងនៅក្នុងក្បាលរបស់យើង ហើយសម្រាប់អ្នកដែលមិនអាចយល់វាបាន គាត់បានសាងសង់ព្រះវិហារនៅលើផែនដី បំភ្លឺចង្កៀងនៅក្នុងព្រះវិហារនោះ ហើយប្រាប់ពួកគេឱ្យគិតពីចង្កៀងនោះជាព្រះ ហើយថ្វាយបង្គំវា។ ពេលយើងផ្ដោតគំនិតរបស់យើងតាមរបៀបនោះ យើងជួបនឹងព្រះដែលជាចំណេះដឹងនៅក្នុងក្បាលរបស់យើង។
នៅព្រឹកថ្ងៃអង្គារ វេលាម៉ោង ៨ ព្រះអង្គបានលើកទង់ជាតិនៅមុខអគារឈ្មោះថា សតតិយៈ វលកម ក្នុងក្រុងមុទ្រុពពាម ហើយបានសំដែងធម្មទេសនាដ៏វែងមួយដល់អ្នកប្រជុំ។ ធម្មទេសនានោះមានឈ្មោះថា 'ការបង្រៀនដ៏ធំ' ធម្មទេសនានេះណែនាំមនុស្សឱ្យមានសេចក្តីសុខជានិច្ច។ វាឆ្លើយសំណួរជាច្រើនដែលកើតឡើងនៅក្នុងដៃ។ ធម្មទេសនាគឺអំពីការបំបែកអបិយជំនឿរបស់យើង។ លោកថាវិធីពិតគឺការដឹងនិងទទួលស្គាល់នូវសេចក្តីពិតនៃធម្មជាតិដូចជា។ មិនតែប៉ុណ្ណោះ។ Vallalar ខ្លួនឯងបានសួរសំណួរជាច្រើនដែលយើងមិនបានគិត និងបានឆ្លើយពួកគេ។ សំណួរទាំងនោះមានដូចខាងក្រោម៖.
តើព្រះជាអ្វី? តើព្រះនៅឯណា? តើព្រះមួយឬច្រើន? ហេតុអ្វីយើងគួរថ្វាយបង្គំព្រះ? តើនឹងមានអ្វីកើតឡើង បើយើងមិនថ្វាយបង្គំព្រះ? តើមានរឿងដូចឋានសួគ៌ទេ? តើយើងគួរថ្វាយបង្គំព្រះដោយរបៀបណា? តើព្រះមួយឬច្រើន? តើព្រះមានដៃ និងជើងទេ? តើយើងអាចធ្វើអ្វីថ្វាយព្រះបានទេ? តើអ្វីជាវិធីងាយបំផុតដើម្បីស្វែងរកព្រះ? តើព្រះនៅក្នុងធម្មជាតិនៅឯណា? តើទម្រង់អ្វីជាទម្រង់អមតៈ? តើយើងបំប្លែងចំណេះដឹងរបស់យើងទៅជាចំណេះដឹងពិតដោយរបៀបណា? តើអ្នកសួរសំណួរនិងយកចម្លើយទៅពួកគេដោយរបៀបណា? តើអ្វីលាក់បាំងការពិតពីយើង? តើយើងអាចទទួលបានអ្វីពីព្រះដោយមិនធ្វើការ? តើសាសនាមានប្រយោជន៍ក្នុងការស្គាល់ព្រះពិតទេ?
ព្រឹត្តិការណ៍បន្ទាប់បន្ទាប់ពីលើកទង់ជាតិ គឺនៅក្នុងខែកឋិនទាន ក្នុងថ្ងៃនៃពិធីបុណ្យបំភ្លឺ លោកបានយកចង្កៀងជ្រៅ ដែលតែងតែឆេះក្នុងបន្ទប់របស់លោកមកដាក់នៅមុខ វិមាន។ នៅថ្ងៃទី 19 នៃខែថៃក្នុងឆ្នាំ 1874 នោះគឺនៅក្នុងខែមករានៅថ្ងៃនៃផ្កាយ Poosam ដែលបានរៀបរាប់នៅក្នុងតារាសាស្ត្រឥណ្ឌា Vallalar បានប្រទានពរដល់មនុស្សគ្រប់គ្នា។ Vallalar ចូលទៅក្នុងបន្ទប់ផ្ទះទាំងកណ្តាលអធ្រាត្រ។ តាមការចង់បានរបស់គាត់ សិស្សសំខាន់របស់គាត់ Kalpattu Aiya និង Thozhuvur Velayudham បានចាក់សោទ្វារបន្ទប់បិទពីខាងក្រៅ។
តាំងពីថ្ងៃនោះមក Vallalar មិនបានលេចចេញជារូបកាយសម្រាប់ភ្នែកយើងទេ ប៉ុន្តែជាពន្លឺដ៏ទេវភាពសម្រាប់បង្កើតចំណេះដឹង។ ដោយសារភ្នែកខាងសាច់ឈាមរបស់យើងមិនមានអំណាចមើលឃើញរូបកាយនៃចំណេះដឹង នោះគេមិនអាចមើលឃើញម្ចាស់របស់យើងដែលគង់នៅគ្រប់ទីកន្លែងឡើយ។ ដោយសាររាងកាយនៃចំណេះដឹងគឺហួសពីរលកនៃវិសាលគមដែលអាចមើលឃើញដោយភ្នែកមនុស្ស ភ្នែករបស់យើងមិនអាចមើលវាបានទេ។ វ៉ាឡាឡា ដូចដែលគាត់បានដឹងមុនដំបូងបានផ្លាស់ប្តូររូបកាយមនុស្សរបស់គាត់ទៅជារូបកាយបរិសុទ្ធ បន្ទាប់មកចូលទៅក្នុងរូបកាយនៃសំឡេងហៅថា អូម ហើយបន្ទាប់មកចូលទៅក្នុងរាងកាយនៃចំណេះដឹងដ៏អស់កល្បជានិច្ច ហើយគាត់តែងតែនៅជាមួយយើង ហើយផ្តល់ព្រះគុណរបស់គាត់។