वल्लालर इतिहासः मरण जिखपी मनशाचो इतिहास.
अशें म्हण्टातआमी वल्ललाराचो इतिहास कित्याक वाचचो? मरण जिखपी मनशाचो खरो इतिहास. मनशाक मरनासतना जियेवपाची मार्ग सोदून काडपी खरो शास्त्रज्ञ. मनशाचे कुडीक अमर शरीरांत रुपांतर करपी शास्त्राचो सोद घेवपी. मनशाच्या कुडीक गिन्यानाच्या कुडींत रुपांतर करपी. आमकां मरनासतना जगपाची वाट सांगपी तो. देवाचें सैमीक सत्य अणभवून देवाचें अमर रूप कितें आनी तो खंय आसा तें सांगपी. सगले अंधश्रध्दा पयस करून आमच्या गिन्यानान सगळ्या गजालींचेर प्रस्नचिन्न उबें करपी आनी खरे गिन्यान मेळोवपी.
अशें म्हण्टातखरे शास्त्रज्ञ नांव: रामालिंगम प्रियजन ताका जें नांव म्हणटात: वल्ललार. जल्म वर्स: १८२३ शरीराचें उजवाडाच्या पिंडांत रुपांतराचें वर्स: १८७४ जल्मस्थान: भारत, चिदंबरम, मारुदुर. साध्यतायः मनीस देवाचीय अवस्था मेळूंक शकता आनी मरना अशें सोदून काडून ती अवस्था मेळयली. भारतांत तमिळनाडूंत चिदंबरम शाराचे उत्तरेक वीस किलोमीटर अंतराचेर आशिल्ल्या मरुधूर नांवाच्या शारांत रामलिंगम उर्फ वल्ललार हाचो जल्म आयतारा, ५ ऑक्टोबर १८२३ दिसा सांजवेळा ५:५४ वरांचेर जालो.
वल्ललाराच्या बापायचें नांव रमैया, आनी आवयचें नांव चिन्नम्माई. फादर रमैया हो मरुधुरचो लेखाकार आनी भुरग्यांक शिकोवपी शिक्षक आशिल्लो. आवय चिन्नम्माई घराची जतनाय घेतली आनी भुरग्यांक वाडयली. वल्ललाराचो बापूय रामायह जल्मा उपरांत सव्या म्हयन्यांत संवसाराक अंतरलो. आवय चिन्नम्माई आपल्या भुरग्यांच्या शिक्षणाचो आनी फुडाराचो विचार करून भारतांतल्या चेन्नय शाराक गेली. वल्ललाराचो व्हडलो भाव साबपती कांचीपुरमच्या प्राध्यापक साबापती हाच्या हाताखाल शिकलो. महाकाव्य प्रवचनांत तो मास्टर जालो. प्रवचनांत वचून मेळिल्ले पयशे ताणें आपल्या कुटुंबाचें पोट भरपा खातीर वापरले. साबपतीन स्वता आपलो धाकटो भाव रामलिंगम हाका शिक्षण दिलें. उपरांत ताणें ताका आपूण शिकिल्लो शिक्षक कांचीपुरम प्राध्यापक साबपती हाच्या हाताखाल शिकपाक धाडलो.
चेन्नयांत परतून आयिल्लो रामालिंगम खूबदां कंदासामी देवळाक भेट दितालो. कंदाकोट्टम हांगा मुरुगानाची पुजा करपाक तो खोशी जालो. ल्हान पिरायेचेर ताणें प्रभूविशीं पदां रचलीं आनी गायलीं. शाळेंत वचनाशिल्ल्या वा घरांत रावनाशिल्ल्या रामालिंगमाक ताचो व्हडलो भाव साबपतीन धिटाय दिली. पूण रामालिंगमान आपल्या व्हडल्या भावाचें आयकलें ना. देखून साबपतीन आपली बायल पापथी अम्मालाक रामलिंगाक जेवण दिवप बंद करपाचो कडक आदेश दिलो. रामालिंगमान आपल्या मोगाळ व्हडल्या भावाची विनंती मान्य करून घरांत रावून अभ्यास करपाचें उतर दिलें. घराच्या वयल्या कुडींत रामालिंगम रावतालो. जेवणाचो वेळ सोडल्यार हेर वेळार तो कुडींत रावतालो आनी देवाची उपासना करपाक सक्रीयपणान वांटो घेतालो. एक दीस वण्टीचेर आशिल्ल्या आरशांत तो उमेदीन भरिल्लो आनी देव ताका दिसला अशें मानून गितां गायतालो.
ताचो व्हडलो भाव साबापती, जो पयलीं पुराणकथांचेर व्याख्यानां दितालो, ताका भलायकी इबाडिल्ल्यान ताणें मान्य केल्ल्या व्याख्यानाक हाजीर रावंक मेळ्ळें ना. देखून ताणें आपल्या धाकल्या भावाक रामालिंगमाक व्याख्यान जावपाचें आशिल्ल्या जाग्यार वचून कांय गितां गावंक सांगलें, ताका येवपाची असमर्थताय भरून काडपाक. ते प्रमाण रामालिंगम थंय गेलो. त्या दिसा साबापतीचें व्याख्यान आयकुपाक व्हड प्रमाणांत लोक जमिल्ले. रामालिंगान ताच्या व्हडल्या भावान सांगिल्ले प्रमाण कांय गितां गायलीं. हाचे उपरांत थंय जमिल्ल्या लोकांनी ताणें आध्यात्मिक व्याख्यान दिवचो असो खूब काळ आग्रह धरलो. देखून रामालिंगमाय मान्य जालो. व्याख्यान रातच्या उसरां जालें. सगळेच अजापीत आनी तोखणायेन आशिल्ले. हें ताचें पयलें व्याख्यान आशिल्लें. त्या वेळार ताची पिराय णव वर्सां आशिल्ली.
रामालिंगम हाणें पिरायेच्या बाराव्या वर्सा तिरुवोत्त्रियुरांत पुजा करपाक सुरवात केली. तो रावतालो त्या सात कुंड्यांच्या वाठारांतल्यान तो दर दिसा तिरुवोत्रीयुराक पांयान वतालो. जायत्या जाणांच्या आग्रहा उपरांत रामलिंगम पिरायेच्या सत्तावीसव्या वर्सा लग्नाक मान्यताय दिली. ताची भयण उन्नामुलाईची धूव थानाकोडी हिचेकडेन ताचें लग्न जालें. घोव-बायल दोगूय कुटुंब जिणेंत घुस्पले नात आनी देवाच्या विचारांत बुडून गेल्ले. ताची बायल थानाकोडीचे संमतीनूच एकाच दिसा लग्न जिवीत पुराय जाता. बायलेचे संमतीनूच वल्ललार अमरत्व मेळोवपाचे यत्न चालू दवरता. रामालिंगमाक गिन्यानावरवीं खऱ्या देवाक वळखून घेवपाची इत्सा आशिल्ली. देखून १८५८ वर्सा तो चेन्नय सोडून जायत्या देवळांक भेट दिवन चिदंबरम नांवाच्या शारांत पावलो. चिदंबरमांत वल्ललाराक पळोवन तिरुवेंगदाम नांवाच्या कारुंगुझी नांवाच्या शाराच्या प्रशासकान ताका आपल्या शारांत आनी आपल्या घरांत येवन रावपाची विनंती केली. तिच्या मोगान बांदून दवरून वल्ललार णव वर्सां तिरुवेंगदम निवासस्थानांत रावली.
अशें म्हण्टातखरो देव आमच्या तकलेंतल्या मेंदवांत, ल्हान अणू म्हणून वसला. त्या देवाचो उजवाड एक अब्ज सूर्यांच्या तेजाइतलो आसता. देखून आमच्या भितर उजवाड आशिल्लो देव सामान्य लोकांक समजून घेवपा खातीर वल्ललारान भायर दिवो दवरून उजवाडाच्या रुपान ताची स्तुती केली. सत्य धर्मचलाई लागसार ताणें १८७१ वर्सा उजवाडाचें देवूळ बांदपाक सुरवात केली.सुमार स म्हयन्यांनी पुराय जाल्ल्या ह्या देवळाक ताणें ‘बुद्धी मंडळ’ अशें नांव दिलें. आमच्या मेंदवांतलें व्हडलें गिन्यान म्हूण उजवाडाच्या रुपांत रावपी देवाखातीर ताणें वडालूर नांवाच्या शारांत देवूळ बांदलें. खरो देव म्हळ्यार आमच्या तकलेंतलें गिन्यान आनी तें समजूंक शकनाशिल्ल्यांक ताणें धर्तरेचेर देवूळ बांदलें, त्या देवळांत दिवो पेटयलो आनी त्या दिव्याक देव मानून ताची पुजा करपाक सांगलें. जेन्ना आमी आमचे विचार अशे तरेन केंद्रीत करतात तेन्ना आमच्या तकलेंत गिन्यान आशिल्ल्या देवाचो आमकां अणभव येता.
मंगळारा सकाळीं आठ वरांचेर ताणें मेट्टुकप्पम शारांतल्या सिध्दी वलकम नांवाच्या इमारती मुखार ध्वज उबारून जमिल्ल्या लोकांक लांब प्रवचन दिलें. त्या प्रवचनाक ‘प्रचंड शिकवण’ म्हणटात. हो प्रवचन मनशाक सदांच सुखी रावपाक मार्गदर्शन करता. हातांत उप्रासपी जायत्या प्रस्नांक जाप दिता. प्रवचन म्हळ्यार आमचे अंधश्रध्दा मोडप. सैमाचें सत्य जें आसा तशें जाणून घेवप आनी अणभवप होच खरो मार्ग अशें तो म्हणटा. इतलेंच न्हय. वल्ललारान स्वता जायते प्रस्न विचारल्यात, जे आमी विचारूंक नाशिल्ले आनी तांकां जाप दिल्या. ते प्रस्न अशे आसात:.
देव म्हणल्यार कितें? देव खंय आसा? देव एक काय जायते? आमी देवाची कित्याक उपासना करची? आमी देवाची भजना जाल्यार कितें जातलें? स्वर्ग नांवाची गजाल आसा काय? आमी देवाची पुजा कशी करची? देव एक काय जायते? देवा कडेन हात-पांय आसात काय? देवा खातीर आमी कितेंय करूंक शकतले? देवाक सोदपाक सगळ्यांत सोपो मार्ग खंयचो? सैमांत देव खंय आसा? खंयचें रूप अमर रूप? आमच्या गिन्यानाचें आमी खऱ्या गिन्यानांत कशें रुपांतर करतात? प्रस्न कशे विचारतात आनी तांकां जापो मेळटात? आमचे कडल्यान सत्य कितें लिपयता? काम करिनासतना देवा कडल्यान आमकां कितेंय मेळूं येता? खऱ्या देवाक वळखपाक धर्म उपेगी पडटा काय?
ध्वज उबारल्या उपरांत फुडली कार्यावळ म्हळ्यार, तमिळ म्हयन्यांत कार्तिगाईंत उजवाड मनयतना उत्सवाच्या दिसा ताणें आपल्या कुडींत सदांच पेटपी दीप दिवो घेवन मुखार दवरलो हवेली हें नांव. १८७४ वर्सा थाई म्हयन्याच्या १९ व्या दिसा म्हळ्यार जानेवारी म्हयन्यांत भारतीय खगोलशास्त्रांत उल्लेख केल्ल्या पूसम नखेत्राच्या दिसा वल्ललारान सगळ्यांक आशीर्वाद दिलो. वल्लालर मध्यान रातीं हवेलीच्या कुडींत भितर सरलो. ताचे इत्सेप्रमाण ताचे म्हत्वाचे शिश्य कल्पट्टू आयया आनी थोझुवूर वेलायुधम हांणी बंद कुडीचें दार भायल्यान बंद केलें.
त्या दिसा सावन वल्ललार आमच्या भौतिक दोळ्यांक एक रूप म्हणून दिसूंक ना, पूण गिन्यानाच्या निर्मिती खातीर एक दैवी उजवाड जावन आसा. आमच्या भौतीक दोळ्यांक गिन्यानाची कूड पळोवपाची तांक नाशिल्ल्यान तांकां सदांच आनी सगळेकडेन आशिल्लो आमचो प्रभू पळोवंक मेळना. गिन्यानाची कूड मनशाच्या दोळ्यांक दिसपी वर्णपटाचे तरंगलांबाय भायर आशिल्ल्यान आमच्या दोळ्यांक ती दिसना. वल्ललारान ताका खबर आशिल्लें तशें पयलीं आपल्या मनशाच्या कुडीचें रुपांतर शुध्द कुडींत, मागीर ओम नांवाच्या आवाजाच्या कुडींत आनी मागीर सासणाच्या गिन्यानाच्या कुडींत रुपांतरीत केलें आनी तो सदांच आमचे वांगडा आसता आनी आपली कृपा दिता.
अशें म्हण्टात