Vallalar History: Historia mortis hominis qui vicit.
Cur historiam Vallalaris legimus? Vera historia hominis qui mortem vicit. Verus physicus qui viam invenit homini ut sine moriatur vivat. Qui invenit scientiam, qua corpus humanum in corpus immortale vertit. Ille qui corpus humanum in scientiam convertit. Ille qui dixit nobis viam ut vivamus sine morte. Ille qui naturalem Dei veritatem expertus est, et quae sit forma immortalis Dei, et ubi est ille, nobis indicavit. Ille qui omnes superstitiones abstulit, et nostra scientia percunctatus est, et veram scientiam percepit.
Nomen physicus verum: Ramalingam Nomen quo carorum eum vocant: Vallalar. Annus a nativitate: 1823 Annus transmutationis corporis in lucem corporis: 1874 Locus nativitatis: India, Chidambaram, Marudur. Adeptio : Ille qui invenit hominem, potest etiam consequi statum Dei et non mori, et pervenit ad statum illum. In India, in Tamil Nadu, in oppido Marudhur dicto, viginti chiliometrorum urbis Chidambaram septentrionalis sito, Ramalingam alias Vallalar die Dominico die 5 mensis Octobris anno 1823, hora 5:54 post meridiem natus est. Nomen patris Vallalar Ramaiah, et nomen matris eius Chinnammai. Pater Ramaiah erat computanti Marudhur et magister qui liberos docuit. Mater Chinnammai domum curavit et filios suos erexit. Ramaias pater Vallalar defunctus est sexto mense post natum. Mater Chinnammai, educationem et futuram filiorum suorum considerans, Chennai, Indiam adiit. Sabapathy frater maior natu vallalar sub Professore Sabapathy de Kanchipuram studuit. Factus est dominus in oratione epica. Pecuniam quam meruit ab eo ad sermones sustentandos utebatur. Ipse Sabapathi educavit fratrem suum minorem Ramalingam. Postea misit eum studiorum magistrorum qui apud Kanchipuram Sabapathi professorem studuerant. Ramalingam, qui Chennai rediit, templum Kandasamiae saepe visitavit. Laetus erat Dominum Murugan apud Kandakottam colere. Carmina composuit et cecinit de Domino in iuvenili aetate. Ramalingam, qui non ad scholam vel domi manebat, a fratre suo maiore Sabapathi notatus est. Sed Ramalingam non audivit fratrem suum maiorem. Itaque severissime Sabapathi uxorem suam Papathi Ammal desistere praecepit ut Ramalingam cibum ministraret. Ramalingam, petitioni fratris sui charissimi senioris consentiens, domi studiumque manere promisit. Mansitque Ramalingam in cenaculo domus. Praeter prandium, alias in conclavi mansit et in Deo colendo strenue incumbebat. Quadam die in speculo in pariete, fuit excessus et cantica, credens Deum sibi apparuisse. Frater eius maior Sabapathi, qui de mythologia solebat praelectiones dare, non potuit praelectioni, quam ob infirmam valetudinem convenerat, interesse. Rogavit itaque fratrem suum minorem Ramalingam, ut iret ad locum ubi celebrandum erat concionandum, et aliqua carmina cantare ad supplendum pro sua excusatione veniendi. Itaque Ramalingam ivit illuc. Eo die magnus numerus hominum convenerat ad audiendam lectionem Sabapathi. Ramalingam cecinit aliqua carmina sicut frater ejus major ei narraverat. Post haec, congregatis ibi multo tempore institit ut spiritualem lectionem traderet. Ita Ramalingam etiam consensit. Concio facta est multa nocte. Stupebant autem omnes et mirabantur. Haec fuit prima lectio. Novem annos natus erat eo tempore. Ramalingam adorare incepit ante annos duodecim in Thiruvottriyur. Ambulabat cotidie ad Thiruvottriyur e regione septem-pullorum ubi degebat. Ramalingam post multorum instanciam consensit in matrimonium ante annos viginti septem. Unnamulai filiam Thanakodi sororem suam duxit. Tam vir quam uxor in familiari vita non sunt implicati atque in Dei cogitatione sunt immersi. Cum consensu uxoris Thanakodi, vita coniugalis uno die perficitur. Vallalar consentiente uxore suam operam ad immortalitatem assequendam pergit. Ramalingam voluit cognoscere verum Deum per scientiam. Itaque anno 1858 Chennai discessit et multa templa visitavit et in urbem vocatam Chidambaram pervenit. Quod videns Vallalar in Chidambaram, administrator oppidi Karunguzhi, nomine Thiruvengadam, rogavit eum ut veniret et maneret in villa et domo sua. Obligatus amore, Vallalar in Thiruvengadam residentiae novem annis mansit.
Deus verus in cerebro in capite nostro est, quasi parva atomus. Lumen Dcum par est claritati Decies Solorum. Ad hoc ergo ut vulgus intelligat Deum, qui est in nobis lumen, Vallalar lucernam foris posuit et eam in specie lucis laudavit. Templum lucis prope Sathya Dharmachalai anno 1871 aedificandum incepit. Templum nominavit, quod sex circiter mensibus confectum est 'Concilium Sapientiae'. Ipse aedificavit templum in oppido, quod vocatur Vadalur Deo, qui residet in specie lucis sicut magnae scientiae in cerebro nostro. Deus verus est scientia in capitibus nostris, et illis qui non possunt intelligere, aedificavit templum in terra, accendit lucernam in templo illo, et dixit illis cogitare de lampade illa pro Deo et adorare illud. Cum sic cogitationes nostras intendimus, experimur Deum qui est cognitio in capitibus nostris.
Die Martis mane ante octavam horam levavit vexillum ante aedificium quod vocatur Siddhi Valakam in oppido Mettukuppam et sermonem longum populo convenerunt. Sermo iste 'doctrina enormis' appellatur. Concio haec hominem semper beatum esse ducit. Respondet multis quaestionibus quae in manu oriuntur. Sermo est de superstitionibus nostris. dicens, quod verum est, verum naturae scire et experiri, ut dictum est. Non solum id. Ipse Vallalar multas interrogationes interrogavit quas non cogitavimus et respondit. Istae quaestiones sunt hae: .
Deus quid est? Ubi est Deus? Estne Deus unus an plures? Cur Deum colimus? Quid fiet si Deum non colimus? Numquid tale est caelum? Quomodo Deum colimus? Estne Deus unus an plures? Habetne Deus manus et pedes? Numquid Deo quidquam possumus facere? Quid facillimum est Deum invenire? Ubi est Deus in natura? Quae forma est forma immortalis? Quomodo scientiam nostram in veram cognitionem transfiguramus? Quomodo interrogas et responde eis? Quid nobis verum abscondit? Num aliquid a Deo possumus absque operando accipere? An religio utilis sit ad cognoscendum verum Deum?
Proximus eventus postquam vexillum levatum erat, mense Tamili Karthigai, die festivitatis celebrantis, accepit lucernam profundam, quae semper ardebat in cubiculo suo et anteposuit eam ante mansionem. Die 19 mensis Thai anno 1874, id est, mense Ianuario, die stellae Poosam, de qua in Astronomia Indiana, Vallalar omnibus benedixit. Vallalar in media nocte cubiculum mansionis intravit. Sicut per eius voluntatem, magni discipuli eius, Kalpattu Aiya et Thozhuvur Velayudham, ostium clausi cubiculum ab extra clausit. Cum illo die Vallalar oculis nostris corporis forma non apparuit, sed lumen divinum ad cognitionem formandam fuit. Oculi nostri corporis cum non habeant potestatem videndi corpus cognitionis, Dominum nostrum, qui semper et ubique est, videre non possunt. Cum corpus cognitionis supra necem spectri oculis humanis conspicuum sit, oculi nostri id videre non possunt. Vallalar, ut sciebat, primum corpus suum humanum in purum corpus transfiguravit, deinde in corpus sanae Om vocavit, deinde in corpus aeternae cognitionis, et ipse semper nobiscum est et gratiam suam largitur.