A conoscensa de l’anima a peu reconosce quello ch’o l’é in dolô comme seu fræ. Dòppo che a conoscensa de l’anima a vëgne assæ sciätâ, pe caxon de l’illuxon de l’ignoransa, a no peu discerne. A mente a l’é o spegio de l’anima. A mente e i atri arti en vegnui sciäti e no respegian a realtæ. Pe quello, se dovieiva capî che ascì ben che gh’ea fraternitæ, no gh’ea compascion. Coscì, se sa che unna persoña ch’a l’é compascionâ a l’é quella ch’a l’à unna conoscensa ciæa e unna vixon de l’anima.