Историја на Валалар: Историјата на човек кој ја победи смртта.
Зошто треба да ја читаме историјата на Ваљалар? Вистинската историја на човекот кој ја победи смртта. Вистинскиот научник кој го открил начинот на кој човекот може да живее без да умре. Оној кој ја откри науката која го претвора човечкото тело во бесмртно тело. Оној кој го претвори човечкото тело во тело на знаење. Оној кој ни го кажа патот да живееме без да умреме. Оној кој ја доживеа природната Божја вистина и ни кажа која е бесмртна форма на Бога и каде е Тој. Оној кој ги отстрани сите суеверија и со наше знаење преиспита сè и го достигна вистинското знаење.
Вистинско име на научник: Рамалингам Името со кое саканите го нарекуваат: Валалар. Година на раѓање: 1823 година Година на трансформација на телото во светлосно тело: 1874 Место на раѓање: Индија, Чидамбарам, Марудур. Достигнување: Оној кој открил дека и човекот може да ја достигне Божјата состојба и да не умре, и ја постигнал таа состојба. Во Индија, во Тамил Наду, во градот наречен Марудур, кој се наоѓа дваесет километри северно од градот Чидамбарам, Рамалингам алијас Валалар е роден во недела, 5 октомври 1823 година, во 17:54 часот.
Таткото на Валалар се викаше Рамаја, а мајка му Чинамаи. Отец Рамаја бил сметководител на Марудур и учител кој ги поучувал децата. Мајката Чинамаи се грижела за куќата и ги воспитувала своите деца. Таткото на Валалар, Рамаја, почина во шестиот месец по неговото раѓање. Мајка Чинамаи, со оглед на образованието и иднината на нејзините деца, отиде во Ченаи, Индија. Постариот брат на Ваљалар, Сабапати студирал кај професорот Сабапати од Канчипурам. Тој стана мајстор во епскиот дискурс. Парите што ги заработил од одење на дискурси ги користел за да го издржува семејството. Самиот Сабапати го школувал својот помлад брат Рамалингам. Подоцна, тој го испратил да учи кај учителот со кој учел, професорот Канчипурам Сабапати.
Рамалингам, кој се враќал во Ченаи, често го посетувал храмот Кандасами. Тој беше среќен што го обожаваше Господ Муруган во Кандакотам. Тој компонирал и пеел песни за Господ на млада возраст. Рамалингам, кој не одел на училиште и не останал дома, бил укорен од неговиот постар брат Сабапати. Но, Рамалингам не го слушаше својот постар брат. Затоа, Сабапати строго и наредил на својата сопруга Папати Амал да престане да му служи храна на Рамалингам. Рамалингам, согласувајќи се со барањето на својот драг постар брат, вети дека ќе остане дома и ќе учи. Рамалингам остана во горната соба од куќата. Освен за време на оброците, тој остана во собата во други времиња и активно се занимаваше со обожавање на Бога. Еден ден, во огледалото на ѕидот, тој беше воодушевен и пееше песни, верувајќи дека Бог му се јавил.
Неговиот постар брат, Сабапати, кој држел предавања за митологија, не можел да присуствува на предавањето на кое се согласил поради лошо здравје. Затоа, тој го замолил својот помлад брат Рамалингам да оди на местото каде што требало да се одржи предавањето и да пее неколку песни за да ја надомести неговата неможност да дојде. Според тоа, Рамалингам отиде таму. Тој ден, голем број луѓе се собраа да го слушаат предавањето на Сабапати. Рамалингам пееше некои песни како што му кажа неговиот постар брат. По ова, таму собраните долго време инсистирале тој да одржи духовно предавање. Така се согласи и Рамалингам. Предавањето се одржа доцна во ноќта. Сите беа воодушевени и восхитени. Ова беше негово прво предавање. Во тоа време тој имаше девет години.
Рамалингам почнал да се поклонува на дванаесетгодишна возраст во Тирувоттријур. Секој ден одеше пешки до Тирувотријур од областа со седум бунари каде што живееше. По инсистирање на многумина, Рамалингам се согласил на брак на дваесет и седум години. Тој се ожени со ќерката на неговата сестра Унамулаи, Танакоди. И мажот и жената не биле вклучени во семејниот живот и биле потопени во мислата на Бога. Со согласност на неговата сопруга Танакоди, брачниот живот се завршува за еден ден. Со согласност на неговата сопруга, Ваљалар продолжува со напорите да постигне бесмртност. Рамалингам сакаше да го запознае вистинскиот Бог преку знаење. Затоа, во 1858 година, тој го напуштил Ченај и посетил многу храмови и стигнал до градот наречен Чидамбарам. Гледајќи го Валалар во Чидамбарам, администраторот на градот Карунгузи, по име Тирувенгадам, го замоли да дојде и да остане во неговиот град и неговата куќа. Врзана со нејзината љубов, Валалар остана во резиденцијата Тирувенгадам девет години.
Вистинскиот Бог се наоѓа во мозокот во нашата глава, како мал атом. Светлината на тој Бог е еднаква на светлината на милијарда сонца. Затоа, за обичниот народ да го разбере Богот кој е светлина во нас, Валалар постави светилка надвор и ја пофали во вид на светлина. Тој започнал да гради храм на светлината во близина на Сатја Дармачалаи во 1871 година. Тој го нарекол храмот, кој бил завршен за околу шест месеци, „Совет на мудроста“. Тој изгради храм во градот наречен Вадалур за Бог кој живее во форма на светлина како големо знаење во нашиот мозок. Вистинскиот Бог е знаење во нашите глави, а за оние кои не можат да го разберат, изградил храм на земјата, запалил светилка во тој храм и им рекол да мислат на таа светилка како Бог и да и се поклонуваат. Кога на тој начин ги концентрираме нашите мисли, го доживуваме Богот кој е знаењето во нашите глави.
Во вторникот наутро во осум часот, тој постави знаме пред зградата наречена Сиди Валакам во градот Метукуппам и им одржа долга проповед на насобраниот народ. Таа проповед се нарекува „огромно учење“ Оваа проповед го води човекот да биде секогаш среќен. Тој одговара на многу прашања што се појавуваат во рака. Проповедта е за кршење на нашите суеверија. Тој вели дека вистинскиот начин е да се знае и доживее вистината на природата таква каква што е. Не само тоа. Самиот Ваљалар постави многу прашања на кои не сме размислувале и одговориле. Тие прашања се како што следува:.
Што е Бог? Каде е Бог? Дали Бог е еден или многу? Зошто треба да го обожаваме Бог? Што ќе се случи ако не го обожаваме Бог? Дали постои такво нешто како рај? Како треба да го обожаваме Бог? Дали Бог е еден или многу? Дали Бог има раце и нозе? Можеме ли да направиме нешто за Бога? Кој е најлесниот начин да се најде Бог? Каде е Бог во природата? Која форма е бесмртна форма? Како да го трансформираме нашето знаење во вистинско знаење? Како поставувате прашања и добивате одговори на нив? Што ја крие вистината од нас? Можеме ли да добиеме нешто од Бога без да работиме? Дали религијата е корисна во познавањето на вистинскиот Бог?
Следниот настан по подигнувањето на знамето беше, во тамилскиот месец Картигаи, на денот на фестивалот во кој се слави светлината, тој ја зеде длабоката светилка која постојано гореше во неговата соба и ја постави пред замокот. На 19-тиот ден од месецот Тајландски во 1874 година, односно во јануари, на денот на ѕвездата Пусам спомната во индиската астрономија, Валалар ги благослови сите. Ваљалар влегол во замската соба на полноќ. Според негова желба, неговите важни ученици, Калпату Аија и Тожувур Велајудам, ја заклучија вратата од затворената просторија однадвор.
Од тој ден, Валалар не се појави како форма на нашите физички очи, туку беше божествена светлина за формирање на знаење. Бидејќи нашите физички очи немаат моќ да го видат телото на знаење, тие не можат да го видат нашиот Господ, кој е секогаш и секаде. Бидејќи телото на знаење е надвор од брановата должина на спектарот видлив за човечките очи, нашите очи не можат да го видат. Валалар, како што знаел, прво го преобразил своето човечко тело во чисто тело, потоа во звучно тело наречено Ом, а потоа во тело на вечно знаење, и тој е секогаш со нас и ја дарува својата благодат.