Tantara Vallalar: Tantaran'ny lehilahy iray nandresy ny fahafatesana.
Nahoana isika no tokony hamaky ny tantaran'i Vallalar? Ny tena tantaran'ny lehilahy iray nandresy ny fahafatesana. Ny tena mpahay siansa nahita ny fomba hiainan'ny olona tsy ho faty. Ilay nahita ny siansa izay mamadika ny vatan'olombelona ho vatana tsy mety maty. Ilay nanova ny vatan'olombelona ho vatan'ny fahalalana. Ilay nilaza taminay ny fomba hiainanay tsy ho faty. Ilay niaina ny fahamarinana ara-boajanahary momba an’Andriamanitra ka nilaza tamintsika hoe inona ny endrik’Andriamanitra tsy mety maty ary aiza Izy. Ilay nanala ny finoanoam-poana rehetra sy nanontany ny zava-drehetra tamin’ny fahalalantsika ary nahazo ny fahalalana marina.
Anaran'ny mpahay siansa marina: Ramalingam Ny anarana iantsoan'ny olon-tiana azy: Vallalar. Taona nahaterahana: 1823 Taona niova ny vatana ho vatana mazava: 1874 Toerana nahaterahana: India, Chidambaram, Marudur. Fahombiazana: Ilay nahita fa ny olombelona dia afaka mahazo ny fanjakan'Andriamanitra ihany koa fa tsy maty, ary nahatratra izany fanjakana izany. Any India, any Tamil Nadu, ao amin'ny tanàna antsoina hoe Marudhur, any amin'ny roapolo kilometatra avaratry ny tanànan'i Chidambaram, Ramalingam alias Vallalar dia teraka ny Alahady 5 Oktobra 1823 tamin'ny 5:54 hariva.
Ny anaran-drain'i Vallalar dia Ramaiah, ary ny anaran-dreniny dia Chinnamai. I Dada Ramaiah no kaontim-bolan'i Marudhur ary mpampianatra nampianatra ankizy. Nikarakara ny trano sy nitaiza ny zanany i Neny Chinnammai. Nodimandry tamin'ny volana fahenina taorian'ny nahaterahany i Ramaiah rain'i Vallalar. Nankany Chennai, India, i Neny Chinnammai, rehefa nandinika ny fanabeazana sy ny hoavin’ny zanany. Ny zokin'i Vallalar Sabapathy dia nianatra teo ambany fitarihan'ny Profesora Sabapathy ao Kanchipuram. Lasa nahay tamin'ny lahateny epic izy. Nampiasainy hamelomana ny fianakaviany ny vola azony tamin’ny fanaovana lahateny. I Sabapathi mihitsy no nampianatra an'i Ramalingam zandriny lahy. Tatỳ aoriana, dia nalefany hianatra teo ambany fitarihan’ilay mpampianatra niara-nianatra taminy, ny Profesora Kanchipuram Sabapathi, izy.
Nitsidika matetika ny tempolin'i Kandasamy i Ramalingam, izay niverina tany Chennai. Faly izy nitsaoka ny Tompo Murugan tao Kandakottam. Namorona sy nihira momba ny Tompo izy tamin’ny fahatanorany. Ramalingam, izay tsy nianatra na nijanona tao an-trano, dia nananatra ny zokiny Sabapathi. Tsy nihaino ny zokiny anefa Ramalingam. Noho izany, i Sabapathi dia nandidy mafy an'i Papathi Ammal vadiny mba tsy hanolotra sakafo ho an'i Ramalingam. Nanaiky ny fangatahan’ny zokiny malalany i Ramalingam, ka nampanantena fa hijanona ao an-trano sy hianatra. Nijanona tao amin’ny efitra ambony tao amin’ilay trano i Ramalingam. Ankoatra ny fotoam-pisakafoana, dia nijanona tao amin’ny efitrano izy tamin’ny fotoana hafa ary nazoto nanompo an’Andriamanitra. Indray andro, teo amin’ny fitaratra teo amin’ny rindrina, dia faly izy ary nihira hira, nino fa niseho taminy Andriamanitra.
Ny zokiny lahy, Sabapathi, izay nanao lahateny momba ny angano, dia tsy afaka nanatrika ny lahateny nekeny noho ny tsy fahasalamana. Koa nangataka an’i Ramalingam zandriny izy mba hankany amin’ny toerana hanaovana ny lahateny sy hihira hira ho fanonerana ny tsy fahafahany tonga. Araka izany, nandeha tany Ramalingam. Tamin’io andro io, dia nisy olona betsaka nivory mba hihaino ny lahatenin’i Sabapathi. Nihira hira vitsivitsy araka izay nolazain’ny zokiny taminy i Ramalingam. Taorian’izany, ny olona tafavory teo dia nanizingizina nandritra ny fotoana ela fa tokony hanao lahateny ara-panahy izy. Dia nanaiky koa Ramalingam. Efa alina be no nanaovana ny lahateny. Talanjona sy nidera ny rehetra. Io no lahateny voalohany nataony. Sivy taona izy tamin’izay.
Nanomboka nivavaka i Ramalingam tamin'izy roa ambin'ny folo taona tao Thiruvottriyur. Nandeha an-tongotra nankany Thiruvottriyur isan’andro izy avy tao amin’ilay faritra misy lavaka fantsakana fito nipetrahany. Taorian’ny fisisihan’ny maro dia nanaiky hanambady i Ramalingam teo amin’ny fito amby roapolo taona. Nanambady an’i Thanakodi zanakavavin’i Unnamulai anabaviny izy. Samy tsy nandray anjara tamin’ny fiainam-pianakaviana ny mpivady, ary tafaroboka tao amin’ny fisainan’Andriamanitra. Noho ny faneken'ny vadiny Thanakodi dia vita ao anatin'ny iray andro ny fiainam-panambadiana. Miaraka amin'ny faneken'ny vadiny, dia nanohy ny ezaka nataony mba hahazoana ny tsy fahafatesana i Vallalar. Naniry hahalala an’ilay Andriamanitra marina tamin’ny alalan’ny fahalalana i Ramalingam. Noho izany, tamin’ny 1858, dia nandao an’i Chennai izy ary nitsidika tempoly maro ary tonga tao amin’ny tanàna iray antsoina hoe Chidambaram. Nahita an'i Vallalar tao Chidambaram ny mpitantana ny tanàna iray antsoina hoe Karunguzhi, antsoina hoe Thiruvengadam, dia niangavy azy mba ho avy hipetraka ao amin'ny tanànany sy ny tranony. Voafatotry ny fitiavany i Vallalar dia nijanona tao amin'ny trano fonenan'i Thiruvengadam nandritra ny sivy taona.
Ao amin'ny atidoha ao amin'ny lohantsika no misy ny tena Andriamanitra, toy ny atoma kely. Mitovy amin’ny famirapiratry ny masoandro arivo tapitrisa ny fahazavan’io Andriamanitra io. Noho izany, mba hahafantaran’ny sarambabem-bahoaka ilay Andriamanitra izay fahazavana ao anatintsika dia nametraka jiro teny ivelany i Vallalar ary nidera azy tamin’ny endrika mazava. Nanomboka nanorina tempolin’ny hazavana teo akaikin’i Sathya Dharmachalai izy tamin’ny taona 1871. Nantsoiny hoe ‘Filankevitry ny Fahendrena’ ilay tempoly, izay vita tao anatin’ny enim-bolana teo ho eo. Nanorina tempoly tao amin’ny tanàna iray antsoina hoe Vadalur izy ho an’ilay Andriamanitra mipetraka amin’ny endriky ny hazavana ho fahalalana lehibe ao amin’ny atidohantsika. Ny tena Andriamanitra dia fahalalana ao an-dohantsika, ary ho an’ireo izay tsy mahafantatra izany, dia nanorina tempoly teto an-tany izy, nandrehitra jiro tao amin’io tempoly io, ary nilaza tamin’izy ireo mba hihevitra an’io jiro io ho Andriamanitra sy hiankohoka eo anatrehany. Rehefa mampifantoka ny eritreritsika amin’izany fomba izany isika dia mahatsapa an’ilay Andriamanitra izay fahalalana ao an-dohantsika.
Ny talata maraina tamin'ny valo ora dia nanangana saina teo anoloan'ny tranobe antsoina hoe Siddhi Valakam tao an-tanànan'i Mettukuppam izy ary nanao toriteny lava tamin'ireo vahoaka tafavory. Io toriteny io dia antsoina hoe 'fampianarana lehibe' Ity toriteny ity dia mitarika ny olona ho sambatra mandrakariva. Mamaly fanontaniana maro mipoitra eo am-pelatanana izany. Ny toriteny dia mikasika ny fandikana ny finoanoam-poana. Milaza izy fa ny tena lalana dia ny mahafantatra sy miaina ny fahamarinan’ny zavaboary araka ny maha izy azy. Tsy izay ihany. Vallalar mihitsy no nametraka fanontaniana maro tsy noeritreretinay ary namaly azy ireo. Ireto fanontaniana ireto dia ireto manaraka ireto:.
Inona no atao hoe Andriamanitra? Aiza Andriamanitra? Andriamanitra iray ve sa maro? Nahoana isika no tokony hivavaka amin’Andriamanitra? Inona no hitranga raha tsy mivavaka amin’Andriamanitra isika? Misy zavatra toy ny lanitra ve? Ahoana no tokony hanompoantsika an’Andriamanitra? Andriamanitra iray ve sa maro? Manana tanana sy tongotra ve Andriamanitra? Afaka manao zavatra ho an’Andriamanitra ve isika? Inona no fomba mora indrindra hahitana an’Andriamanitra? Aiza no misy an'Andriamanitra eo amin'ny natiora? Inona no endrika tsy mety maty? Ahoana no hanovantsika ny fahalalantsika ho tena fahalalana marina? Ahoana no ametrahanao fanontaniana sy ahazoany valiny? Inona no manafina ny fahamarinana amintsika? Afaka mahazo zavatra avy amin’Andriamanitra ve isika raha tsy miasa? Mahasoa ve ny fivavahana amin’ny fahafantarana an’ilay Andriamanitra marina?
Ny hetsika manaraka taorian'ny nananganana ny saina dia, tamin'ny volana Tamil Karthigai, tamin'ny andron'ny fetibe nankalazana ny hazavana, dia nalainy ny jiro deepa izay nirehitra foana tao amin'ny efitranony ary napetrany teo anoloan'ny ny tranobe. Tamin'ny andro faha-19 amin'ny volana Thai tamin'ny taona 1874, izany hoe tamin'ny Janoary, tamin'ny andron'ny kintana Poosam voalaza ao amin'ny astronomia indiana, dia nitso-drano ny rehetra i Vallalar. Niditra tao amin'ny efitranon'ny trano i Vallalar tamin'ny misasakalina. Araka ny faniriany dia nanidy ny varavaran'ny efitrano mihidy avy any ivelany ireo mpianany manan-danja, Kalpattu Aiya sy Thozhuvur Velayudham.
Hatramin'io andro io dia tsy niseho ho endrika ho an'ny masontsika ara-batana i Vallalar, fa fahazavana avy amin'Andriamanitra ho amin'ny fananganana fahalalana. Koa satria ny masontsika ara-batana dia tsy manana hery hahita ny vatan’ny fahalalana, dia tsy afaka mahita ny Tompontsika izay misy mandrakariva sy na aiza na aiza izy ireo. Koa satria ny vatan'ny fahalalana dia mihoatra ny halavan'ny onjam-pahalalana hitan'ny mason'olombelona, dia tsy hitan'ny masontsika izany. Vallalar, araka ny fantany, dia nanova voalohany ny vatany ho vatana madio, avy eo ho vatana feo antsoina hoe Om, ary avy eo ho vatana fahalalana mandrakizay, ary miaraka amintsika mandrakariva izy ary manome ny fahasoavany.