Jiwa-ilmu bisa mangakui urang nan sadang baduka tu sabagai adiaknyo. Sakali jiwa-ilmu manjadi sangaik kusam, dek khayalan jahiliah, indak mampu mambedakan. Pikiran adolah camin jiwa. Pikiran jo anggota tubuah lainnyo alah manjadi kusam dan indak mancaminkan kenyataan. Karano itu, paralu dipahami bahaso walaupun ado persaudaraan, indak ado raso ibo. Jadi, dikatahui bahaso urang nan ibo hati adolah urang nan punyo pangatahuan nan jaleh jo jiwa-visi.
101