ولالار تریخ: اک اجہے بندے دی تریخ جس نے موت تے فتح حاصل کیتی۔
سانوں والالر دی تاریخ کیوں پڑھنی چاہیدی اے؟ موت نوں فتح کرن آلے بندے دی حقیقی تاریخ۔ سچا سائنسدان جس نے انسان دے مرے بغیر جیون دا راہ دریافت کیتا۔ اوہ جیہنے اوہ سائنس دریافت کیتی جیہڑی انسانی جسم نوں لافانی جسم وچ بدل دیندی اے۔ جس نے انسانی جسم نوں علم دے جسم وچ بدل دتا. اوہ جس نے سانوں مرے بغیر جیون دا راہ دسیا۔ اوہ جس نے رب دی قدرتی سچائی دا تجربہ کیتا تے سانوں دسیا کہ رب دی لافانی شکل کیہ اے تے اوہ کتھے اے۔ اوہ جس نے سارے توہم وشواساں نوں دور کر کے ساڈے علم نال ہر شے تے سوال چُک کے حقیقی علم حاصل کیتا۔
سچے سائنسدان دا ناں: راملنگم اوہ ناں جس نال پیارے اوہنوں پکاردے نیں: ولالار۔ جنم سال: 1823 جسم نوں چانن دے جسم وچّ بدلن دا سال: 1874 جنم ستھان: بھارت، چدمبرم، مارودور۔ کارنامہ: جس نے دریافت کیتا کہ انسان خدا دی حالت نوں وی حاصل کرسکدا اے تے مر نئيں سکدا اے، تے اس حالت نوں حاصل کرلیا۔ ہندوستان وچ ، تمل ناڈو وچ ، چدمبرم شہر توں ویہہ کلومیٹر شمال وچ واقع مرودھور نامی قصبے وچ ، راملنگم عرف والار اتوار ، 5 اکتوبر ، 1823 نوں شام 5:54 بجے پیدا ہوئے سن ۔
والالر دے والد دا ناں رمائیہ سی ، تے انہاں دی والدہ دا ناں چننمائی سی۔ فادر رامیہ مرودھور دے اکاؤنٹینٹ سن تے اک استاد سن جو بچےآں نوں پڑھاندے سن ۔ ماں چننمائی نے گھر دی دیکھ بھال کیتی تے اپنے بچیاں دی پرورش کیتی۔ ولالار دے پیؤ رمائیہ دے جمن دے چھیویں مہینے بعد ہی اس دنیا توں چلانا کر گئے۔ ماں چننمائی، اپنے بچیاں دی سکھیا اتے بھوکھ بارے وچار کردیاں ہوئیاں، بھارت دے شہر چنئی چلی گئی۔ ولالر دے وڈے بھرا سباپتی نے کانچی پورم دے پروفیسر سباپتی کول پڑھائی کیتی۔ اوہ مہاکاوی چرچہ وچّ ماہر بن گیا۔ ڈسکورساں وچ جا کے جو پیسہ ملدا سی، اوہ اپنے پریوار دی پال-پوسن لئی ورتدا سی۔ سبپتی نے خود اپنے چھوٹے بھائی راملنگم نوں تعلیم دتی۔ بعد چ اس نوں اس استاد دے کول پڑھن لئی بھیجیا جس کول اس نے پڑھائی کیتی سی، کانچی پورم دے پروفیسر سباپتی۔
چنئی واپس آنے والے راملنگم اکثر کنداسامی مندر دا دورہ کردے سن ۔ اوہ کنڈکوٹم وچّ بھگوان مروگن دی پوجا کرن وچّ خوش سی۔ اوہناں نے چھوٹی عمر وچّ ہی پربھو بارے گیت رچے اتے گائے ۔ راملنگم، جو نہ سکول جاندا سی اتے نہ ہی گھر رہندا سی، اس نوں اس دے وڈے بھرا سباپتی نے جھڑکیا۔ پر راملنگم نے اپنے وڈے بھرا دی گلّ نہ سنی ۔ اس لئی سبپتی نے اپنی پتنی پپتی امل نوں سختی نال حکم دتا کہ اوہ راملنگم نوں کھانا پیش کرنا بند کر دیوے۔ راملنگم نے اپنے پیارے وڈے بھرا دی بینتی منّ کے گھر ہی رہِ کے پڑھن دا وعدہ کیتا۔ راملنگم گھر دے اپرلے کمرے وچّ رہندا سی۔ سوائے کھان پین دے ویلے دے، اوہ دوجے ویلے کمرے وچ رہندے سن تے رب دی پوجا وچ سرگرمی نال رُجھے رہندے سن۔ اک دن کندھ اتے لگے شیشے وچّ اوہ اتشاہ وچّ آ گیا اتے اس نوں یقین سی کہ ربّ اس نوں پرگٹ ہو گیا ہے، گیت گا رہا سی۔
اس دا وڈا بھائی سباپتی ، جو اساطیر اُتے لیکچر دیندا سی ، خراب صحت دی وجہ توں اس لیکچر وچ شرکت نئيں کرسکیا جس اُتے اوہ راضی ہوئے سن ۔ اس لئی اس نے اپنے چھوٹے بھرا راملنگم نوں کیہا کہ اوہ اس جگہ جا کے جتھے لیکچر ہونا سی اتے کجھ گیت گا کے اس دے آؤن دی اسمرتھتا دی بھرپائی کیتی جا سکے۔ اس مطابق راملنگم اتھے چلا گیا۔ اس دن سباپتی دا لیکچر سنن لئی لوکاں دی وڈی گنتی اکٹھی ہوئی سی۔ راملنگم نے اپنے وڈے بھرا دے دتے سن کجھ گیت گائے۔ اس دے بعد اوتھے جمع ہونے والے لوکاں نے طویل عرصے تک اصرار کیتا کہ اوہ روحانی تقریر کرے۔ اس لئی راملنگم نے وی سہمت ہو گیا۔ لیکچر دیر رات نوں ہویا۔ ہر کوئی حیران تے تعریف کر رئے سی۔ ایہہ اوہناں دا پہلا لیکچر سی۔ اس ویلے اوہ نو سال دا سی۔
راملنگم نے بارہ سال دی عمر چ تھرووتریور چ پوجا کرنا شروع کر دتی۔ اوہ ہر روز ست کھوہاں دے علاقے توں پیدل تھرووتریور جاندا سی جتھے اوہ رہندا سی۔ بہت سارے لوکاں دے اصرار دے بعد، راملنگم نے ستائی سال دی عمر وچّ ویاہ کرن لئی راضی ہو گیا۔ اسنے اپنی بھین اننامولائی دی دھی تھناکوڈی نال ویاہ کیتا۔ میاں بیوی دوویں پروارک جیون وچّ شامل نہیں سن اتے پرماتما دے وچار وچّ ڈبے ہوئے سن۔ اس دی بیوی تھانکوڈی دی رضامندی نال، ویاہت زندگی اک دن وچّ پوری ہو جاندی اے۔ اپنی بیوی دی رضامندی نال، ویلالر امرتا حاصل کرن لئی اپنیاں کوششاں جاری رکھدا اے۔ راملنگم علم راہیں سچے پرماتما نوں جاننا چاہندا سی۔ اس لئی اوہ 1858ء وچ چنئی توں روانہ ہوئے کے بوہت سارے مندراں دی سیر کر کے چدمبرم نامی شہر پہنچے۔ چدمبرم وچ ولالر نو دیکھدے ہوئے، کارونگوژی نامی اک قصبے دے منتظم نے، جس دا ناں تھرووینگادم سی، نے اس نوں اپنڑے قصبے تے اپنے گھر وچ آن تے رہن دی درخواست کیتی۔ اپنڑی محبت نال جڑی ہوئی، ولالر نو سال تک تھرووینگادم رہائش گاہ تے رہی۔
اصل رب ساڈے سر چ دماغ چ واقع اے، اک نکے ایٹم دے طور تے۔ اوس رب دا چانن اک ارب سورجاں دی چمک دے برابر اے۔ اس لئی عامَ لوکاں نوں اس پرماتما نوں سمجھن لئی جو ساڈے اندر چانن ہے، ولالر نے باہر اک دیوا رکھیا اتے اس دی پرشنسا دی شکل وچّ پرشنسا کیتی۔ اس نے سال 1871 وچ ستھیا دھرمچلائی دے نیڑے اک روشنی دا مندر بنانا شروع کیتا۔ اس نے اس مندر دا ناں دتا، جو تقریباً چھ مہینے وچ مکمل ہویا، 'حکمت دی مجلس'۔ اس نے ساڈے دماغ وچ عظیم علم دے طور تے روشنی دی شکل وچ رہن آلے خدا لئی وڈالور نامی اک قصبے وچ اک مندر تعمیر کیتا۔ اصلی رب ساڈے سراں وچ علم اے، تے جیہڑے لوک ایس نوں سمجھ نئیں سکدے اوہناں لئی اوہنے دھرتی تے اک مندر بنوایا، اوس مندر وچ اک چراغ بالیا، تے اوہناں نوں آکھیا کہ اوہ اوس چراغ نوں رب سمجھن تے اوہدی پوجا کرن۔ جدوں اسی اپنے خیالات نو ایس طراں مرکوز کرنے آں، تے اسی اوس رب دا تجربہ کرنے آں جہڑا ساڈے سراں وچ علم اے۔
منگلوار دی سویر اٹھ وجے اوہناں نے میتوکوپم دے قصبے وچ سدھی والاکم ناں دی عمارت دے ساہمنے جھنڈا لہرایا اتے اکٹھے ہوئے لوکاں نوں اک لمبا خطبہ دتا۔ اس واعظ نوں 'بہت شکشا' کیہا جاندا اے۔ ایہہ واعظ انسان نو ہمیشہ خوش رہن دی رہنمائی کردا اے۔ ایہ بہت سارے سوالاں دے جواب دیندا اے جہڑے ہتھ چ پیدا ہوندے نیں۔ واعظ ساڈے اندھوشواساں نوں توڑن دے بارے چ اے۔ اوہ آکھدے نیں کہ سچا راہ ایہ اے کہ فطرت دی سچیائی نوں اوسے طرحاں جانیا تے تجربہ کیتا جائے۔ صرف اینا ای نئیں۔ ولالر نے خود بہت سارے سوال کیتے ہن جنہاں بارے اسیں نہیں سوچیا اتے اوہناں دے جواب نہیں دتے ۔ اوہ سوال مندرجہ ذیل نیں:۔
رب کی اے؟ رب کتھے اے؟ رب اک اے یا بوہت سارے؟ سانوں رب دی عبادت کیوں کرنی چاہیدی اے؟ جے اسی رب دی عبادت نئیں کراں گے تے کی ہووے گا؟ کیہ جنت ورگی کوئی شے اے؟ سانوں رب دی عبادت کیویں کرنی چاہیدی اے؟ رب اک اے یا بوہت سارے؟ کی رب دے ہتھ پیر نیں؟ کیہ اسی رب لئی کجھ کر سکنے آں؟ رب نوں لبھن دا سب توں سوکھا طریقہ کیہ اے؟ فطرت وچ رب کتھے اے؟ امر روپ کیہڑا روپ اے؟ اسی اپنے علم نوں سچے علم وچ کیویں بدلنے آں؟ تسی سوال کیویں پچھدے او تے اوہناں دے جواب کیویں لیندے او؟ کیہڑی گل ساڈے توں سچ نوں لُکاندی اے؟ کی اسی کم کیتے بغیر رب کولوں کجھ حاصل کر سکنے آں؟ کیہہ مذہب سچے رب نوں جانن وچ کم آوندا اے؟
جھنڈا لہران دے بعد اگلا واقعہ سی، کارتھیگائی دے تامل مہینے وچ، روشنی دا جشن منان آلے تہوار دے دن، اس نے اپنے کمرے وچ ہمیشہ بلدا رہن آلا دیپا چراغ لیا تے اس دے سامنے رکھ دتا۔ حویلی۔ سال 1874ء وچ تھائی مہینے دی 19 تاریخ یعنی جنوری وچ ہندوستانی فلکیات وچ ذکر کردہ پوسم تارے دے دن وللر نے سب نوں اسیس دتی۔ والار ادھی رات نوں حویلی دے کمرے چ داخل ہویا۔ اس دی مرضی انوسار اس دے اہم چیلے کلپٹو آئیا اتے تھوژوور ویلادھم نے بند کمرے دے دروازے نوں باہروں جندرا لا دتا۔
اوس دن توں، والالر ساڈی جسمانی اکھاں لئی اک شکل دے طور تے ظاہر نئیں ہویا، بلکہ علم دی تشکیل لئی اک الہی روشنی رہیا اے۔ چونکہ ساڈی جسمانی اکھاں وچ علم دے جسم نوں ویکھن دی طاقت نئیں ہوندی، ایس لئی اوہ ساڈے رب نوں نئیں ویکھ سکدیاں، جو ہمیش تے ہر تھاں موجود اے۔ چونکہ علم دا جسم انسانی اکھاں نوں نظر آن آلے سپیکٹرم دی طول موج توں باہر اے، اس لئی ساڈیاں اکھاں ایہنوں نئیں ویکھ سکدیاں۔ ولالر، جویں کہ اوہ جاندے سن، پہلاں اپنے انسانی سریر نوں اک خالص سریر وچ بدل دتا، پھر اوم نامی آواز دے سریر وچ، اتے پھر ابدی گیان دے سریر وچ، اتے اوہ ہمیشہ ساڈے نال ہے اتے اپنا فضل عطا کردا ہے۔