واللار جي تاريخ: هڪ شخص جي تاريخ جنهن موت کي فتح ڪيو.
اسان کي ويللر جي تاريخ ڇو پڙهڻ گهرجي؟ موت کي فتح ڪندڙ انسان جي سچي تاريخ. اهو سچو سائنسدان جنهن انسان جي مرڻ کان سواءِ جيئڻ جو رستو دريافت ڪيو. جنهن اها سائنس دريافت ڪئي جيڪا انساني جسم کي لافاني جسم ۾ تبديل ڪري ٿي. جنهن انسان جي جسم کي علم جو روپ ڏنو. جنهن اسان کي مرڻ کان سواءِ جيئڻ جو رستو ٻڌايو. جنهن خدا جي فطري سچائي جو تجربو ڪيو ۽ اسان کي ٻڌايو ته خدا جو لافاني روپ ڇا آهي ۽ هو ڪٿي آهي. جنهن اسان جي علم سان هر شيءِ جي پڇا ڳاڇا ڪئي ۽ سچو علم حاصل ڪيو.
حقيقي سائنسدان جو نالو: راملنگم اهو نالو جنهن سان پيار ڪندڙ کيس سڏين ٿا: واللار. ڄمڻ جو سال: 1823 جسم جي روشني جي جسم ۾ تبديل ٿيڻ جو سال: 1874 ڄمڻ جو هنڌ: انڊيا، چدمبرم، مارودر. حاصلات: جنهن اهو دريافت ڪيو ته انسان به خدا جي حالت کي حاصل ڪري سگهي ٿو ۽ مري نه ٿو، ۽ اها حالت حاصل ڪئي. هندستان ۾، تامل ناڊو ۾، ماروڌور نالي هڪ ڳوٺ ۾، جيڪو چدمبرم شهر کان 20 ڪلوميٽر اتر ۾ واقع آهي، راملنگم عرف ويللر آچر، 5 آڪٽوبر 1823 ع تي شام 5:54 تي ڄائو هو.
وللر جي پيءُ جو نالو رامايا ۽ ماءُ جو نالو چننمائي هو. پيءُ راميا موروڌار جو حسابدار ۽ ٻارن کي سيکاريندڙ استاد هو. ماءُ چنمائي گهر سنڀالي ۽ ٻارن جي پرورش ڪئي. وللر جو پيءُ رامايا سندس ڄمڻ کان پوءِ ڇهين مهيني ۾ گذاري ويو. ماءُ چننمائي، پنهنجي ٻارن جي تعليم ۽ مستقبل جو خيال رکندي، هندستان جي شهر چني ڏانهن هلي وئي. والار جي وڏي ڀاءُ صباپتي، ڪنچي پورم جي پروفيسر سباپٿيءَ وٽ تعليم حاصل ڪئي. هو عروضي گفتگوءَ ۾ ماهر ٿيو. هن پنهنجي خاندان جي مدد لاءِ تقريرن ۾ وڃڻ کان حاصل ڪيل پئسو استعمال ڪيو. سباپتي پاڻ پنهنجي ننڍي ڀاءُ راملنگم کي تعليم ڏني. بعد ۾ هن کيس ڪانچي پورم جي پروفيسر سباپٿيءَ وٽ، جنهن استاد وٽ پڙهيو هو، پڙهڻ لاءِ موڪليو.
راملنگم، جيڪو چنئي ڏانهن موٽيو، اڪثر ڪري ڪنڊاسامي مندر جو دورو ڪندو هو. هو ڪنڌڪوٽم ۾ موروگن جي پوڄا ڪري خوش ٿيو. هن ننڍي عمر ۾ رب جي باري ۾ گيت ڳايا ۽ ڳايا. راملنگم، جيڪو نه اسڪول ويندو هو ۽ نه ئي گهر ۾ رهندو هو، ان کي سندس وڏي ڀاءُ سباپتي پاران ملامت ڪئي وئي هئي. پر راملنگم پنهنجي وڏي ڀاءُ جي ڳالهه نه ٻڌي. تنهن ڪري، صباپتي پنهنجي زال پاپتي امل کي سختي سان حڪم ڏنو ته هو راملنگم کي کاڌو ڏيڻ بند ڪري. راملنگم، پنهنجي پياري وڏي ڀاءُ جي درخواست تي راضي ٿي، گهر ۾ رهڻ ۽ پڙهائڻ جو واعدو ڪيو. راملنگم گھر جي مٿئين ڪمري ۾ رھيو. ماني جي وقت کان سواءِ، هو ٻين وقتن تي ڪمري ۾ رهندو هو ۽ خدا جي عبادت ۾ مشغول رهندو هو. هڪ ڏينهن، ڀت تي آئيني ۾، هو خوش هو ۽ گيت ڳائي رهيو هو، اهو يقين هو ته خدا هن کي ظاهر ڪيو آهي.
سندس وڏو ڀاءُ، صباپتي، جيڪو ڏند ڪٿائن تي ليڪچر ڏيندو هو، ان ليڪچر ۾ شرڪت نه ڪري سگهيو، جنهن لاءِ هو بيمار صحت سبب راضي ٿيو هو. تنهن ڪري هن پنهنجي ننڍي ڀاءُ راملنگم کي چيو ته اها جاءِ تي وڃي جتي ليڪچر ٿيڻو هو ۽ ڪجهه گيت ڳائي پنهنجي نه اچڻ جي تلافي ڪئي. انهيءَ مطابق راملنگم اتي ويو. ان ڏينهن، ماڻهن جو وڏو تعداد سباپتي جو ليڪچر ٻڌڻ لاءِ گڏ ٿيو هو. راملنگم ڪجهه گيت ڳايا جيئن سندس وڏي ڀاءُ کيس ٻڌايو هو. ان کان پوءِ اتي گڏ ٿيل ماڻهن ڪافي دير تائين زور ڀريو ته کيس روحاني ليڪچر ڏيڻ گهرجي. سو راملنگم به راضي ٿي ويو. رات دير سان ليڪچر ٿيو. سڀ حيران ٿي ويا ۽ ساراهيو. هي سندس پهريون ليڪچر هو. ان وقت سندس عمر نو سال هئي.
راملنگم ٻارهن سالن جي عمر ۾ ٿارووتريور ۾ پوڄا شروع ڪئي. هو هر روز ست کوهن واري علائقي مان، جتي هو رهندو هو، تيرووتريور ڏانهن هلندو هو. گھڻن جي اصرار جي پٺيان، راملنگم 27 سالن جي عمر ۾ شادي ڪرڻ تي راضي ٿي ويو. هن پنهنجي ڀيڻ اننامولي جي ڌيءَ، ٿانڪودي سان شادي ڪئي. ٻئي مڙس ۽ زال خانداني زندگي ۾ شامل نه هئا ۽ خدا جي خيال ۾ غرق هئا. سندس زال ٿانڪودي جي رضامندي سان، شادي شده زندگي هڪ ڏينهن ۾ مڪمل ٿي وئي آهي. هن جي زال جي رضامندي سان، والار امر حاصل ڪرڻ جي ڪوشش جاري رکي. راملنگم علم ذريعي سچي خدا کي ڄاڻڻ چاهيندو هو. تنهن ڪري، 1858 ۾، هن چنائي ڇڏي ۽ ڪيترن ئي مندرن جو دورو ڪيو ۽ چدمبرم نالي شهر ۾ پهتو. چدمبرم ۾ والار کي ڏسي، ڪرنگوزي نالي هڪ شهر جي منتظم، جنهن جو نالو Thiruvengadam هو، هن کي پنهنجي ڳوٺ ۽ گهر ۾ رهڻ جي درخواست ڪئي. هن جي پيار سان جڙيل، والار نون سالن تائين Thiruvengadam جي رهائشگاهه تي رهيو.
حقيقي خدا اسان جي دماغ ۾ دماغ ۾ واقع آهي، هڪ ننڍڙو ايٽم وانگر. ان خدا جي روشني هڪ ارب سج جي روشنيءَ جي برابر آهي. تنهن ڪري، عام ماڻهن کي خدا کي سمجهڻ لاء، جيڪو اسان جي اندر روشني آهي، وللر ٻاهر هڪ چراغ رکيا ۽ روشني جي صورت ۾ ان جي ساراهه ڪئي. هن 1871ع ۾ سٿيا ڌرمچلائي جي ڀرسان روشنيءَ جو مندر ٺهرائڻ شروع ڪيو .هن مندر جو نالو رکيو، جيڪو اٽڪل ڇهن مهينن ۾ مڪمل ٿيو، ”ڪائونسل آف وائيسڊم“. هن وادالور نالي هڪ شهر ۾ هڪ مندر تعمير ڪيو خدا جي لاءِ جيڪو روشنيءَ جي صورت ۾ اسان جي دماغ ۾ عظيم علم رکي ٿو. حقيقي خدا اسان جي سرن ۾ علم آهي، ۽ جيڪي ماڻهو ان کي سمجهي نٿا سگهن، هن زمين تي هڪ مندر ٺاهيو، ان مندر ۾ هڪ ڏيئو روشن ڪيو، ۽ انهن کي چيو ته ان چراغ کي خدا سمجهي ۽ ان جي پوڄا ڪريو. جڏهن اسان پنهنجي سوچن کي انهي طريقي سان مرڪوز ڪريون ٿا، اسان خدا جو تجربو ڪريون ٿا جيڪو اسان جي سرن ۾ علم آهي.
اڱارو صبح جو اٺين وڳي، هن ميٽڪوپم شهر ۾ سدي ويلڪم نالي عمارت جي سامهون جهنڊو ڦڙڪايو ۽ گڏ ٿيل ماڻهن کي هڪ ڊگهو خطبو ڏنو. ان واعظ کي ’وڏي تعليم‘ چئبو آهي. هي واعظ انسان کي هميشه خوش رهڻ جي هدايت ڪري ٿو. اهو ڪيترن ئي سوالن جو جواب ڏئي ٿو جيڪو هٿ ۾ پيدا ٿئي ٿو. واعظ اسان جي وهمن کي ٽوڙڻ بابت آهي. هو چوي ٿو ته اصل طريقو اهو آهي ته فطرت جي حقيقت کي ڄاڻڻ ۽ تجربو ڪيو وڃي. نه رڳو ايترو. والار پاڻ ڪيترائي سوال ڪيا آهن جن تي اسان نه سوچيو آهي ۽ انهن جا جواب ڏنا آهن. اهي سوال هن ريت آهن:.
خدا ڇا آهي؟ خدا ڪٿي آهي؟ خدا هڪ آهي يا گهڻا؟ اسان کي خدا جي عبادت ڇو ڪرڻ گهرجي؟ جيڪڏهن اسان خدا جي عبادت نه ڪنداسين ته ڇا ٿيندو؟ ڇا جنت جهڙي ڪا شيءِ آهي؟ اسان کي خدا جي عبادت ڪيئن ڪرڻ گهرجي؟ خدا هڪ آهي يا گهڻا؟ ڇا خدا جا هٿ ۽ پير آهن؟ ڇا اسان خدا جي لاءِ ڪجهه ڪري سگهون ٿا؟ خدا کي ڳولڻ جو آسان طريقو ڪهڙو آهي؟ فطرت ۾ خدا ڪٿي آهي؟ ڪهڙو روپ آهي لافاني روپ؟ اسان پنهنجي علم کي حقيقي علم ۾ ڪيئن بدلائي سگهون ٿا؟ توهان ڪئين سوال پڇندا آهيو ۽ انهن جا جواب ڪيئن حاصل ڪندا آهيو؟ ڇا اسان کان سچ لڪائي ٿو؟ ڇا اسان بغير ڪم ڪرڻ جي خدا کان ڪجھ حاصل ڪري سگھون ٿا؟ ڇا مذهب حقيقي خدا کي ڄاڻڻ ۾ مفيد آهي؟
جھنڊو لائڻ کان پوءِ جو ٻيو واقعو ھي ھو، تامل مھيني ڪارٿيگائي ۾، عيد جي ڏينھن تي، ھن پنھنجي ڪمري ۾ ھميشه جلندڙ ديپا جو ڏيئو کڻي اڳيان رکيو. حويلي. سال 1874ع ۾ ٿائي مهيني جي 19 تاريخ يعني جنوري مهيني ۾ هندستاني فلڪيات ۾ ذڪر ڪيل پوسم ستاري جي ڏينهن تي وللر سڀني کي برڪت ڏني. والار اڌ رات جو حويلي جي ڪمري ۾ داخل ٿيو. سندس خواهش موجب سندس اهم شاگرد ڪلپتو آيو ۽ ٿازوور ويليوڌم، بند ڪمري جو دروازو ٻاهران بند ڪري ڇڏيو.
ان ڏينهن کان وٺي، والار اسان جي جسماني اکين ۾ هڪ روپ جي طور تي ظاهر نه ڪيو آهي، پر علم جي ٺهڻ لاء هڪ خدائي روشني آهي. جيئن ته اسان جي جسماني اکين ۾ علم جي جسم کي ڏسڻ جي طاقت نه آهي، اهي اسان جي رب کي نه ڏسي سگهندا آهن، جيڪو هميشه ۽ هر جڳهه آهي. جيئن ته علم جو جسم انساني اکين کي نظر ايندڙ اسپيڪٽرم جي موج جي حد کان ٻاهر آهي، اسان جون اکيون ان کي ڏسي نه ٿيون سگهن. ويللر، جيئن هو ڄاڻي ٿو، پهرين پنهنجي انساني جسم کي هڪ خالص جسم ۾ تبديل ڪيو، پوء آواز جي جسم ۾ اوم سڏيو ويو، ۽ پوء دائمي علم جي جسم ۾، ۽ هو هميشه اسان سان گڏ آهي ۽ پنهنجي فضل کي عطا ڪري ٿو.