Vallalar Songs

கல்லை ஒத்தஎன் நெஞ்சினை உருக்கேன்
கடவுள் நின்அடி கண்டிட விழையேன்
அல்லை உத்தகோ தையர்க்குளங் குழைவேன்
அன்பி லாரொடும் அமர்ந்தவம் உழல்வேன்
தில்லை அப்பன்என் றுலகெடுத் தேத்தும்
சிவபி ரான்தருஞ் செல்வநின் தணிகை
எல்லை உற்றுனை ஏத்தின் றாடேன்
என்செய் வான்பிறந் தேன்எளி யேனே

கல்லை யும்பசும் பொன்எனப் புரிந்த
கருணை கேட்டுமைக் காதலித் திங்கு
வல்லை வந்துநின் றேற்றிடில் சிறிதும்
வாய்தி றந்தொரு வார்த்தையும் சொல்லீர்
இல்லை நீர்பிச்சை எடுக்கின்றீ ரேனும்
இரக்கின் றோர்களும் இட்டுண்பர் கண்டீர்
ஒல்லை இங்கென துளங்கொண்ட தறிவீர்
ஓங்கு சீர்ஒற்றி யூர்உடையீரே

கல்லை நிகராம் கடைமனம்போம் கான்நெறியில்
புல்லை மதித் தையோபைம் பூஇழந்த பொய்யடியேன்
ஒல்லைபடு கின்ற ஓறுவே தனைதனக்கோர்
எல்லை அறியேன் எழுத்தறியும் பெருமானே

கல்லை உந்திவான் நதிகடப் பவர்போல் 
காமம் உந்திய நாமநெஞ் சகத்தால் 
எல்லை உந்திய பவக்கடல் கடப்பான் 
எண்ணு கின்றனன் எனக்கருள் வாயோ 
அல்லை உந்திய ஒண்சுடர்க் குன்றே 
அகில கோடிகட் கருள்செயும் ஒன்றே 
தில்லை நின்றொளிர் மன்றிடை அமுதே 
திகழும் ஒற்றியூர்த் தியாகநா யகனே

கல்லை வில்லில்க ணித்தருள் செய்ததோர் 
எல்லை இன்றிஎ ழும்இன்ப வெள்ளமே 
இல்லை இல்லைநின் இன்னருள் இல்லையேல் 
தொல்லை நோயின்தொ டக்கது நீங்கலே

கல்லை வெல்லவும் வல்லஎன் மனந்தான் 
கடவுள் நின்அடிக் கமலங்கள் நினைத்தல் 
இல்லை நல்லைநின் அருள்எனக் கதனால் 
இல்லை இல்லைநீ இரக்கம்இல் லாதான் 
அல்லை இல்லையால் அருள்தரா திருத்தல் 
அடிய னேன்அள வாயின்இங் கிடர்க்கே 
எல்லை இல்லைஎன் றுளம்பதைக் கின்றேன் 
என்செய் கேன்நர கிடைஇடும் போதே

கல்லை வளைக்கும் பெருமானார் 

கழிசூ ழொற்றிக் கடிநகரார் 
எல்லை வளைக்குந் தில்லையுள்ளா 

ரென்றன் மனைக்குப் பலிக்குற்றார் 
அல்லை வளைக்குங் குழலன்ன 

மன்பி னுதவா விடிலோபம் 
இல்லை வளைக்கு மென்றார்நா 

னில்லை வளைக்கு மென்றேனே

கல்லை நோக்கிக் கனிந்து பழுத்த கனிய தாக்கி யே 
கனக சபையில் நடிக்கின் றாய்ஓர் காலைத் தூக்கி யே 
புல்லை முடிக்கும் அணிகின் றாய்என் புன்சொல் மாலை யே 
புனைந்தென் உளத்தில் இருக்கப் புரிந்தாய் நின்பொற் காலை யே  எனக்கும் உனக்கும்