சீலக் குணத்தோர் புகழ்ஒற்றித் தியாகப் பெருமான் பவனிஇராக் காலத் தடைந்து கண்டேன்என் கண்கள் இரண்டோ ஆயிரமோ ஞாலத் தவர்கள் அலர்தூற்ற நற்றூ சிடையில் நழுவிவிழ ஏலக் குழலாய் என்னடிநான் இச்சை மயமாய் நின்றதுவே