துன்பே சுமையாச் சுமக்கின்ற நாயேனை வன்பேசெய் துள்ள மயக்கிநின்ற வன்நோயை இன்பே அருள்கின்ற என்ஆ ருயிரேஎன் அன்பேநீ நீக்காயேல் ஆர்நீக்க வல்லாரே
துன்பே மிகும்இவ் அடியேன் மனத்தில்நின் துய்யஅருள் இன்பே மிகுவதெந் நாளோ எழிலொற்றி எந்தைஉயிர்க் கன்பேமெய்த் தொண்டர் அறிவே சிவநெறிக் கன்பிலர்பால் வன்பேமெய்ப் போத வடிவே வடிவுடை மாணிக்கமே