வருத்த நேர்பெரும் பாரமே சுமந்து வாடும் ஓர்பொதி மாடென உழன்றேன் பருத்த ஊனொடு மலம்உணத் திரியும் பன்றி போன்றுளேன் நன்றியொன் றறியேன் கருத்தி லாதயல் குரைத்தலுப் படைந்த கடைய நாயினிற் கடையனேன் அருட்குப் பொருத்தன் ஆவதற் கென்செயக் கடவேன் புண்ணி யாஎனைப் புரிந்துகொண் டருளே