Бұл физикалық денеде тек екі нәрсе ғана қайғы мен бақытты сезіне алады. Бұл жан және Құдай. Ақыл-ойымыз, көзіміз, тіліміз, құлағымыз, мұрынымыз, теріміз, т.б. адамдар үшін құрал. Ол жақсылық пен жамандықты сезінбейді. Бұл мүшелер жақсылық пен жамандықты сезіну үшін жанның құралы. Көз, мұрын, құлақ, ақыл, т.б құралдардың білімі жоқ. Бұл жансыз заттар сияқты. Тірі емес заттар жақсы және жаман сезіне алмайды. Құм бақытты болады деп айтпау керек, өйткені құм жансыз зат; оның жақсы мен жаманды бастан кешіретін білімі жоқ. Сондықтан менің ойым бақытты деп айтуға болмайды. Өйткені ақыл – біз үшін құрал. Құрал ештеңені сезбейді.
Құмнан, цементтен және т.б. адам салған үй. Үй жансыз зат болғандықтан ештеңені сезбейді. Үйде тұратын адам жақсылық пен жамандықты бастан кешіреді. Сондықтан Алла тағала бізге адам денесі деп аталатын шағын үй жасап берді. Адам ағзасы ештеңені сезіне алмайды. Тәннің ішінде жатқан жан рахат пен қайғыны сезіне алады. Ендеше, біз тек жанның бастан кешетін білімге ие екенін білуіміз керек. Адам ағзасында адамға көмектесу үшін аяқ-қол сияқты құралдар бар. Сондықтан құралдар ештеңені сезінбейді. Біз жылағанда стақанымыз емес, көзіміз суланады.