Í þessum líkamlega líkama getur aðeins tvennt upplifað sorgina og hamingjuna. Það er sálin og Guð. Hugur okkar, auga, tunga, eyra, nef, húð osfrv., eru verkfæri fyrir menn. Það upplifir ekki gott eða slæmt. Þeir útlimir eru verkfæri sálarinnar til að upplifa gott og slæmt. Verkfærin eins og auga, nef, eyra, hugur osfrv hafa ekki þekkingu. Þetta er eins og ólifandi hlutir. Ólifandi hlutir geta ekki liðið vel og illa. Við ættum ekki að segja að sandur verði hamingjusamur, því sandur er ólifandi hlutur; það hefur ekki þekkingu til að upplifa gott og slæmt. Svo við ættum ekki að segja að hugur minn sé ánægður. Vegna þess að hugurinn er verkfæri fyrir okkur. Tól upplifir ekki neitt.
Mannlega smíðað hús, sem er gert úr sandi, sementi o.s.frv. Hús upplifir ekki neitt vegna þess að það er ólifandi hlutur. Sá sem býr í húsinu upplifir gott og slæmt. Þannig að Guð hefur búið okkur lítið hús til að búa í, sem kallast mannslíkaminn. Mannslíkaminn getur ekki upplifað neitt. Sálin, sem er inni í líkamanum, getur upplifað ánægjuna og sorgina. Þannig að við verðum að vita að aðeins sálin hefur þá þekkingu sem hægt er að upplifa. Verkfæri eru fáanleg í mannslíkamanum, eins og útlimir, til að hjálpa mönnum. Þannig að verkfærin geta ekki upplifað neitt. Þegar við grátum tárast í augunum, ekki glasið.