Niining pisikal nga lawas, duha lang ka butang ang makasinati sa kasubo ug kalipay. Mao kana ang kalag ug ang Dios. Ang atong hunahuna, mata, dila, dunggan, ilong, panit, ug uban pa, mga himan alang sa tawo. Wala kini makasinatig maayo o daotan. Kadtong mga sanga maoy galamiton sa kalag aron masinati ang maayo ug daotan. Ang mga himan sama sa mata, ilong, dunggan, hunahuna, ug uban pa walay kahibalo. Kini sama sa walay kinabuhi nga mga butang. Ang walay kinabuhi nga mga butang dili mobati nga maayo ug dili maayo. Dili kita angay nga moingon nga ang balas mahimong malipayon, tungod kay ang balas usa ka butang nga walay kinabuhi; wala kini kahibalo sa pagsinati sa maayo ug daotan. Busa dili ta angay nga moingon nga malipayon ang akong hunahuna. Tungod kay ang hunahuna usa ka himan alang kanato. Ang himan wala makasinati bisan unsa.
Balay nga hinimo sa tawo, nga ginama sa balas, semento, ug uban pa. Ang balay wala makasinati ug bisan unsa tungod kay kini usa ka butang nga walay kinabuhi. Ang tawo nga nagpuyo sa balay makasinatig maayo ug daotan. Busa ang Dios naghimo ug gamay nga balay nga atong kapuy-an, nga gitawag ug lawas sa tawo. Ang lawas sa tawo dili makasinati bisan unsa. Ang kalag, nga anaa sa sulod sa lawas, makasinati sa kalipay ug kasubo. Busa kinahanglan natong masayran nga ang kalag lamang ang adunay kahibalo nga masinati. Anaa ang mga himan sa lawas sa tawo, sama sa mga bukton, aron matabangan ang mga tawo. Busa ang mga himan dili makasinati bisan unsa. Kung maghilak ta, mutubig ang atong mata, dili ang baso.