En ĉi tiu fizika korpo, nur du aferoj povas sperti la malĝojon kaj feliĉon. Tio estas la animo kaj Dio. Nia menso, okulo, lango, orelo, nazo, haŭto ktp., estas iloj por homoj. Ĝi ne spertas bonan aŭ malbonan. Tiuj membroj estas iloj de la animo por sperti bonon kaj malbonon. La iloj kiel la okulo, nazo, orelo, menso, ktp ne havas scion. Ĝi estas kiel nevivaĵo. Nevivaĵoj ne povas sentiĝi bone kaj malbone. Ni ne diru, ke sablo fariĝas feliĉa, ĉar sablo estas neviva estaĵo; ĝi ne havas la scion por sperti bonon kaj malbonon. Do ni ne diru, ke mia menso estas feliĉa. Ĉar la menso estas ilo por ni. Ilo spertas nenion.
Homkonstruita domo, kiu estas farita el sablo, cemento, ktp. Domo nenion spertas ĉar ĝi estas nevivaĵo. La homo, kiu loĝas en la domo, spertas bonon kaj malbonan. Do Dio faris domon por ni loĝi, kiu estas nomata homa korpo. La homa korpo ne povas sperti ion ajn. La animo, kiu estas en la korpo, povas sperti la plezuron kaj la malĝojon. Do ni devas scii, ke nur la animo havas la scion, kiun oni povas sperti. Iloj estas haveblaj en la homa korpo, kiel membroj, por helpi homojn. Do la iloj ne povas sperti ion ajn. Kiam ni ploras, niaj okuloj akviĝas, ne nia glaso.