W tym fizycznym ciele ino dwie rzeczy mogōm doświadczyć żalu i szczyńścio. To je dusza i Bōg. Nasz usōndek, ôko, jynzyk, uchō, nos, skōra itp. to norzyńdzia dlo ludzi. Niy doświadczo dobrego ani złego. Te kōńczyny sōm norzyńdziami duszy do doświadczynio dobrego i złego. Norzyńdzia take jak ôko, nos, uchō, usōndek itp. niy majōm wiedze. Je to jak niyżywe istoty. Niyżywe istoty niy mogōm czuć sie dobrze i złym. Niy winno sie pedzieć, co piosek stowo sie szczyńśliwy, pōniywoż piosek je niyżywōm rzeczōm; niy mo wiedze, coby doświadczyć dobrego i złego. Tak tōż niy winnimy pedzieć, iże mōn usōndek je szczyńśliwy. Bo usōndek je dlo nos norzyńdziym. Tool nic niy doświadczo.
Dōm zbudowany bez czowieka, kery je wykōnany ze piosku, cymyntu itp. Dōm nic niy doświadczo, pōniywoż je to niyżywo rzecz. Ôsoba, kero miyszko w dōmie, doświadczo dobrego i złego. Tak tōż Bōg stworzōł dlo nōm mały dōm, coby w nim miyszkać, kery nazywo sie ludzkim ciałym. Ludzke ciało niy może nic doświadczyć. Dusza, kero je we postrzodku ciała, może doświadczyć uciechy i żalu. Musimy tōż wiedzieć, co ino dusza mo wiedza, kero idzie doświadczyć. W ludzkim ciele sōm dostympne norzyńdzia, take jak kōńczyny, coby pōmōc ludziōm. Tak tōż norzyńdzia niy mogōm nic doświadczyć. Kej placzymy, nasze ôczy płynōm, a niy nasze szkło.