په دې فزیکي بدن کې، یوازې دوه شیان د غم او خوښۍ تجربه کولی شي. هغه روح او خدای دی. زموږ ذهن، سترګه، ژبه، غوږ، پوزه، پوستکی او نور د انسان لپاره وسایل دي. دا ښه یا بد تجربه نه کوي. دا پښې د روح وسیلې دي چې د ښه او بد تجربه کوي. وسیلې لکه سترګې، پوزه، غوږ، ذهن او نور علم نه لري. دا د غیر ژوندیو شیانو په څیر دی. غیر ژوندي شیان نشي کولی ښه او بد احساس کړي. موږ باید ونه وایو چې شګه خوشحاله کیږي، ځکه شګه یو غیر ژوندی شی دی. دا پوهه نه لري چې ښه او بد تجربه کړي. نو موږ باید ونه وایو چې زما ذهن خوشحاله دی. ځکه ذهن زموږ لپاره وسیله ده. وسیله هیڅ شی تجربه نه کوي.
د انسان په لاس جوړ شوی کور چې د شګو، سمنټو او داسې نورو څخه جوړ شوی وي، هغه کور هیڅ شی نه تجربه کوي ځکه چې دا یو غیر ژوندی شی دی. هغه څوک چې په کور کې اوسیږي ښه او بد تجربه کوي. نو خدای زموږ د اوسیدو لپاره یو کوچنی کور جوړ کړی چې د انسان بدن نومیږي. د انسان بدن هیڅ شی نشي تجربه کولی. روح، چې د بدن دننه دی، د خوښۍ او غم تجربه کولی شي. نو موږ باید پوه شو چې یوازې روح هغه پوهه لري چې تجربه کیدی شي. وسیلې د انسان په بدن کې شتون لري، لکه د غړو، د انسان سره د مرستې لپاره. نو وسایل نشي کولی هیڅ شی تجربه کړي. کله چې موږ ژاړو، زموږ سترګې اوبه کوي، زموږ ګیلاس نه.